Στρωματοσωρείτες έσωσαν την Κοκούρα

Το μανιτάρι του θανάτου πάνω από το Ναγκασάκι

 στις 9-8-1945

Πηγή: http://historywarsweapons.com

Την 6^η Αυγούστου 1945, στην πρώτη πυρηνική επίθεση της ιστορίας,  ο πιλότος ενός αμερικανικού βομβαρδιστικού Β-29 έριξε εναντίον της Χιροσίμα ατομική βόμβα τύπου ουρανίου 235. Λίγες μέρες αργότερα, στις 9 Αυγούστου 1945, ένα άλλο Β-29 απογειώθηκε από το νησί Τίνιαν των Μαριάνων μεταφέροντας άλλη μια βόμβα μεγαλύτερη από εκείνη που έπεσε στη Χιροσίμα, την πρώτη στον κόσμο βόμβα πλουτωνίου.  Η εντολή ήταν να ριχτεί σ’ ένα τεράστιο εργοστάσιο όπλων που βρισκόταν στην πόλη Κοκούρα, εφόσον υπήρχε οπτική αναγνώριση του στόχου από τους πιλότους. Αν αυτό δεν ήταν δυνατό να επιτευχθεί, ο εναλλακτικός στόχος ήταν το Ναγκασάκι.

Το αμερικάνικο βομβαρδιστικό πέρασε τρεις φορές πάνω από την Κοκούρα με τη βόμβα έτοιμη για απελευθέρωση. Το πλήρωμα του είδε κάποια κτίρια της πόλης και μέρος του ποταμού που περνούσε από το εργοστάσιο όπλων, αλλά όχι το ίδιο το εργοστάσιο το οποίο έκρυβαν σύννεφα. 

Εφαρμόζοντας τις διαταγές, οι πιλότοι του βομβαρδιστικού εγκατέλειψαν την Κοκούρα και κατευθύνθηκαν προς τον εναλλακτικό στόχο. Κάποια σύννεφα υπήρχαν και στον ουρανό του Ναγκασάκι, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του ήταν ορατό από το πλήρωμα του αεροσκάφους και στις 11:02 τοπική ώρα ο καλοκαιρινός ήλιος που έλουζε την άτυχη πόλη σκεπάστηκε από το μανιτάρι του θανάτου. Κάποιοι ταπεινοί στρωματοσωρείτες ή/και υψισωρείτες έσωσαν την Κοκούρα και καταδίκασαν το Ναγκασάκι.

Οι κάτοικοι της Κοκούρα δεν γνώριζαν τι συνέβαινε πάνω από την πόλη τους εκείνο το πρωινό της 9^ης Αυγούστου 1945. Οι περισσότεροι, ακούγοντας το βόμβο του Β-29 που έκανε γύρους πάνω από τα κεφάλια τους, είχαν σπεύσει στα καταφύγια. Ένα δεκατετράχρονο αγόρι, ο Κέντζι Γιόσιο, κοιτούσε προς τον ουρανό να δει τη λάμψη που προηγείται της έκρηξης της νέας τρομερής βόμβας που είχαν κατασκευάσει οι Αμερικανοί, αλλά ο ουρανός είχε αρκετά σύννεφα. Όσο και να προσπάθησε, δεν μπόρεσε να δει το βομβαρδιστικό ή τη λάμψη της βόμβας. Η σκηνή αυτή δεν έφυγε ποτέ από το μυαλό του μικρού αγοριού. Σαράντα χρόνια μετά ο Κέντζι Γιόσιο θα εξομολογηθεί στον Αμερικανό δημοσιογράφο Νίκολας Κριστόφ: «Θυμάμαι καθαρά τον ουρανό εκείνη την ημέρα. Μερικές φορές, όταν και σήμερα κοιτάζω προς τα πάνω και βλέπω σύννεφα, νομίζω ότι βλέπω τα σύννεφα της 9^ης  Αυγούστου. Ήταν παχιά σύννεφα ανοιχτού γκρι χρώματος, αλλά όχι σύννεφα βροχής. Από το έδαφος μπορούσα να δω γαλάζια κομμάτια ουρανού» (The New York Times, 7 Αυγούστου 1995).

Η Κοκούρα ήταν η πιο τυχερή πόλη της Ιαπωνίας στον πόλεμο. Όχι μόνο σώθηκε από την ατομική βόμβα, αλλά και δεν υπέστη τους πολύ καταστροφικούς βομβαρδισμούς με συμβατικές βόμβες, όπως συνέβη με αρκετές άλλες πόλεις της Χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου. Ένας από τους τυχερούς κατοίκους της που σώθηκε από την ατομική βόμβα και αργότερα σταδιοδρόμησε στις ΗΠΑ ως Μετεωρολόγος ήταν ο Θεοντόρ Φουτζίτα (1920-1998), ο οποίος διακρίθηκε στην έρευνα των σιφώνων και των καθοδικών ρευμάτων των καταιγίδων και εισήγαγε την κλίμακα ταξινόμησης των σιφώνων που φέρει το όνομά του (ΚΑΙΡΟΣ, ΟΓΙΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ, Τόμος Ι «Η γνώση»).