Η δεύτερη άνοιξη

Autumn looks like Spring 

Φωτ. Ignacio Lizarraga

Η παροιμία «Αν ίσως βρέξει ο Τρυγητής, χαρά στον τυροκόμο», συνδέει τις βροχές του Τρυγητή (Σεπτέμβρη) με την επακόλουθη αναγέννηση του χορταριού στους βοσκοτόπους. Η φθινοπωρινή αναζωογόνηση της βλάστησης, που χαροποιεί ιδιαίτερα τους τυροκόμους, κάνει ορισμένους να μιλούν για δεύτερη άνοιξη. Οι βροχές του περασμένου μήνα, καθώς και αυτές που θα σημειωθούν τις επόμενες μέρες, δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες για να δούμε φέτος το ξανάνιωμα του τοπίου, που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο. Ωστόσο, την ομορφιά της φύσης δεν έχουμε πλέον τις ευκαιρίες να τη χαρούμε όπως την πραγματική  άνοιξη ή το καλοκαίρι. Τα απογεύματα σκοτεινιάζουν νωρίς και οι αυξημένες υποχρεώσεις μικρών και μεγάλων μας κρατούν περισσότερο στο σπίτι. Εκεί, οι πιο πολλοί από μας, κυριευμένοι από τη μελαγχολία που φέρνει το φθινόπωρο, προτιμούμε να αναπολούμε το καλοκαίρι που πέρασε παρά να κάνουμε σχέδια για νέες εξόδους. 

Προσωπικά μου αρέσουν και οι τέσσερις εποχές του χρόνου, κάθε μια για τις δικές της χάρες. Αν όμως με ρωτήσετε για τους μήνες, δεν μπορώ να πω το ίδιο. Έχω ιδιαίτερη αδυναμία στο Μάιο, τον Αύγουστο, το Νοέμβριο και το Δεκέμβριο. Όσο για τη δεύτερη άνοιξη, νομίζω ότι με εκφράζει το παρακάτω απόσπασμα του Γρηγόρη Ξενόπουλου: «Και τα βουνά ολόγυρα, τι ζωηρά χρώματα που παίρνουν; Και τα δέντρα με τα κίτρινα ή κοκκινωπά φύλλα πόσο αλλιώτικα φαίνονται! Και η χλόη ακόμη η πράσινη, με πόσα χρυσάφια έχει στολιστεί! Και το χώμα, το σχεδόν άσπρο χώμα του καλοκαιριού, πως έγινε βαθύτερο, ζωηρότερο! Κι όλο το τοπίο, πόλη μαζί και εξοχή, πώς φαίνεται σαν καθαρισμένο, σαν ξανανιωμένο! Γιατί και το φθινόπωρο για μια στιγμή παρουσιάζει το ξανάνιωμα της ανοίξεως. Με τη διαφορά, πως αυτό είναι σταθερό, ενώ εκείνο, του φθινοπώρου, είναι απατηλό, ψεύτικο. Το φθινόπωρο είναι λιγάκι ύπουλο. Προσποιείται το καλοκαίρι, αλλά στο βάθος είναι πάντα χειμώνας» (Γρηγόριος Ξενόπουλος, Φθινόπωρο Διάπλασις των παίδων, 1920).