 |
| Αθήνα, 26-2-2016. Φωτ, Επαμ. Ζιακόπουλος |
Στο
μπαλκόνι μου έχω μια μικρή κουτσουπιά που γεννήθηκε με σπόρο φερμένον από τις
Αιγές. Δίπλα της ένα πευκάκι, που το φέραμε με τον ίδιο τρόπο από τη Λακωνία,
και, απέναντί τους, ασάλευτο στους αιώνες, το μενεξεδένιο βουνό του κλεινού
άστεως. Εκπρόσωποι της Πέλλας, της Σπάρτης και της Αθήνας μιλούν με νοσταλγία για
τους παλιούς καιρούς και θλίψη για τους τωρινούς. Τότε όλος ο κόσμος
μιλούσε με θαυμασμό για τον τόπο μας. Τώρα μας λυπούνται. Τότε οι κουτσουπιές άνθιζαν
τον Απρίλη και τώρα ανθίζουν το Φλεβάρη! Στη μιζέρια των καιρών αντιστεκόμαστε. Αυτό
κάναμε πάντα, αυτό πρέπει να κάνουμε και τώρα.
Καλημέρα σας πάντα ο Έλληνας και η φύση της Ελλάδος θα βρήκε τρόπο να φέρνει την Άνοιξη μέσα στη χειμωνια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιά χειμωνιά; Σε ποιά χώρα ζεις φέτος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σημαντικό θέμα δεν είναι κύριε Ζιακόπουλε θεωρώ, πότε θα ανθίζουν τα φυτά απο εδώ και πέρα, αλλά πότε θα σταματίζουν να ανθίζουν γιατί θα έχουν ξεραθεί. (Βλέπε τις εκατομμύρια αμυγδαλιές στην Ανατολική Κρήτη που έχουν ξεραθεί χωρίς λόγο, ενώ οι υπόλοιπες που μένουν άνθισαν απο τις αρχές Φλεβάρη...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα. Ενημερωτικά και μόνο θέλησα να σας παραθέσω τις σκέψεις μου: Οι αμυγδαλιές, όπως και όλα τα είδη δέντρων του γένους Prunus, είναι δέντρα που εκ γενετικής δομής δεν ζουν πολλά χρόνια. Αν επιπλέον δεν τύχουν και της αρμόζουσας ανθρώπινης περιποίησης ξεραίνονται γρήγορα και όχι απαραίτητα από την κλιματική αλλαγή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά την ανθοφορία των, αυτή θεωρείται "νορμάλ" στις αρχές Φλεβάρη - έχει παρατηρηθεί σε εξαιρετικές περιπτώσεις ακόμη και στις 10 Δεκέμβρη - όχι μόνο στη μεσογειακή ζώνη της Ανατολικής Κρήτης αλλά στην Υποηπειρωτική ζώνη βλάστησης του Πολυγύρου Χαλκιδικής με υψόμετρο μάλιστα τα 530 μέτρα. (Δεκέμβριος 2010).
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Χρήστος Σιμούλης,
Δασοπόνος Δασαρχείου Θεσσαλονίκης.
Η φετινή απουσία χειμώνα δεν είναι πρωτοφανής για τη χώρα μας.Παρόμοιος χειμώνας με το φετινό ήταν ο χειμώνας 1976-77 ΥΨΗ ΥΕΤΟΥ στο μετεωρολογικό σταθμό της ΕΜΥ στη Λαμία για εκείνο το χειμώνα:ΔΕΚ:36χιλ.ΙΑΝ:17χιλ.ΦΕΒ:21 χιλ. ΜΑΡΤ:6χιλ. μέση ελάχιστη θερμ.-μέση μέγιστη:8,5oC-18,6oC το Φεβρουάριο 1977 για τον ίδιο σταθμό.Επίσης μεγάλη ξηρασία είχαμε Ιανουάριο-Φεβρουάριο 1989 με 3 χιλ. και 21χιλ. αντίστοιχα, στον ίδιο μετεωρολογικό στάθμο, Ιανουάριο-Φεβρουάριο 1990 με 2χιλ.και 2χιλ.!αντίστοιχα. [Χιλιάδες έλατα είχαν ξεραθεί εκείνη τη χρονιά στον Παρνασσό και σε άλλα βουνά της ανατολικής ηπειρωτικής χώρας.Η λίμνη του Μόρνου είχε ελάχιστο νερό και το χωριό Κάλλιο είχε αποκαλυφθεί.Η έλλειψη νερού ήταν μεγάλη για την πρωτεύουσα και έτσι ξεκίνησε η κατασκευή του φράγματος στον Εύηνο].Σχετικά ξηρός ήταν ο χειμώνας 1999-2000.Επίσης ξηροί ήταν οι χειμώνες 2006-07και 2007-08.Η ανομβρία πλήττει κυρίως περιοχές της ανατολικής ηπειρωτικής χώρας, Κυκλάδες ,Κρήτη και έχω παρατηρήσει ότι συμβαίνει τις χρονιές που έχουμε μεγάλη ηλιακή δραστηριότητα.Έτσι όταν άκουσα αρχές φθινοπώρου ότι φέτος έχουμε έντονη ηλιακή δραστηριότητα,σκέφτηκα ότι πιθανόν να μην έχουμε φέτος χειμώνα [παρά τις αντίθετες προβλέψεις που ακούγονταν από μερομήναδες και όχι μόνο]και τελικά οι φόβοι μου επιβεβαιώθηκαν.Χρονιά είναι λοιπόν και θα περάσει. Εξάλλου από παλιά υπάρχει η παράδοση της λειτανίας των εικόνων όταν υπάρχει ανομβρία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια ενδιαφέρουσα πεισματική αντίσταση απέναντι στο αυτονόητο αναδύεται μέσα από τα σχόλια που προηγήθηκαν. Φαντάζομαι είναι εξίσου φυσιολογικό και όχι αποτέλεσμα της υπερθέρμανσης το γεγονός ότι ο ιός του Δυτικού Νείλου έχει πλέον εγκατασταθεί στην πατρίδα μας μαζί με τροπικά είδη ψαριών που διασχίζουν άνετα το Σουέζ κινούμενα βορειότερα. Είναι μέσα στον κύκλο της εξοικείωσης με την πραγματικότητα της νόσου το πρώιμο στάδιο της άρνησής της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωτήρης Λάκης
Ιατρός παθολογοανατόμος
Κολωνία
Οι εχθροί και στις δύο περιπτώσεις είναι εντός των τειχών. Στην πρώτη περίπτωση η αντίσταση προϋποθέτει παραμέρισμα των προσωπικών μικροσυμφερόντων και ιδεοληψιών και συστράτευση όλων μας εναντίον των ανθρώπων, των καταστάσεων και των πραγμάτων που προσβάλλουν τη νοημοσύνη, την αισθητική και γενικότερα όλα αυτά που κάποτε μας έκαναν υπερήφανους. Στη δεύτερη περίπτωση η αντίσταση προϋποθέτει την αναγνώριση του προβλήματος. Η επίκληση της φυσικής μεταβλητότητας του κλίματος για την εξήγηση αυτών που συμβαίνουν γύρω μας δεν επαρκεί. Γιατί στεκόμαστε μόνο στην ατμόσφαιρα που το χάος βρυχάται και δεν μας αφήνει να δούμε τις αλλαγές; Δεν βλέπουμε τις δραματικές αλλαγές που συμβαίνουν στην κρυόσφαιρα, την υδρόσφαιρα και τη βιόσφαιρα του πλανήτη;
ΑπάντησηΔιαγραφή