Διαχωρίστε την επιστήμη από την πολιτική, τα συμφέροντα και τις συνωμοσίες

 Ως τα τέλη της δεκαετίας του 1970 η πραγματική μεταβολή της

 θερμοκρασίας (κόκκινη γραμμή) ακολουθεί τη μεταβολή της 

θερμοκρασίας που προβλέπεται με βάση τους κύκλους των 

ηλιακών κηλίδων (πράσινη γραμμή), αλλά στη συνέχεια υπάρχει 

εμφανής απόκλιση (Κνουντ Λάσεν και  Εϊγκίλ Φρίις Κρίστιενσεν, 1991)

Αν θέλετε να βγάλετε άκρη με το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής, ακούστε την ταπεινή μου συμβουλή: διαχωρίστε την επιστήμη από την πολιτική,  τα συμφέροντα και τις συνωμοσίες. Μόνο έτσι θα σχηματίσετε τη δική σας άποψη και δεν θα έχετε την ανάγκη να καταφεύγετε σε αμφιβόλου αλήθειας βίντεο και δημοσιεύματα για να προσεγγίσετε την πραγματικότητα. Εκτός αν τη βρίσκετε να ασχολείστε με «αυτούς που ζουν ανάμεσά μας», τη «νέα τάξη πραγμάτων» κ.λπ. ή νομίζετε ότι είστε ταγμένοι να ξεσκεπάζετε συνωμοσίες με σκοπό την ενημέρωση αυτών που δεν ξέρουν. Τα παραπάνω είναι σημάδια βαθιάς παρακμής και ο καθένας μας από τη σκοπιά του έχει υποχρέωση, για τα πράγματα που γνωρίζει, να δείχνει το σωστό δρόμο. Μόνο έτσι θα βγει αυτή η κοινωνία από το τέλμα. Πριν από λίγα χρόνια είχα την άποψη ότι δεν χρειάζεται νέα εποχή Διαφωτισμού, αλλά τώρα συνειδητοποιώ ότι μάλλον έκανα λάθος. Γι αυτό έχουν χρέος να βγουν μπροστά οι πνευματικοί άνθρωποι αυτού του τόπου, οι οποίοι, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, έχουν εδώ και χρόνια αποτραβηχθεί από το προσκήνιο.  

Στην υπόθεση της κλιματικής αλλαγής τρεις είναι οι μεγάλοι «παίχτες»: ο Ήλιος, η θερμοκρασία της Γης και το διοξείδιο του άνθρακα, το σημαντικότερο στην περίπτωσή μας αέριο του θερμοκηπίου. Επιγραμματικά για τις μεταξύ τους συνδέσεις ισχύουν τα εξής:

α. Η σχέση του Ήλιου με τη θερμοκρασία της Γης δεν αμφισβητείται από κανέναν. Έχει διαπιστωθεί ότι στις περιπτώσεις έντονης ηλιακής δραστηριότητας (αύξηση των ηλιακών κηλίδων) φθάνουν στον πλανήτη μας μεγαλύτερα ποσά ενέργειας που ανεβάζουν τη θερμοκρασία του. Το σχήμα επιβεβαιώνει την άποψη αυτή, τουλάχιστον ως τα τέλη της δεκαετίας του 1970.

β. Η σχέση των αερίων του θερμοκηπίου με τη θερμοκρασία της Γης ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1824 από τον Γάλλο Ζοζέφ Φουριέ και διερευνήθηκε συστηματικά το 1896 από τον Σουηδό Σβάντε Αρρένιους. Ο Αρρένιους εστίασε την ερευνά του στο διοξείδιο του άνθρακα και οι έρευνες που έγιναν τον εικοστό αιώνα με τα «καρότα» πάγου και άλλες μεθόδους έδειξαν ότι η άνοδος θερμοκρασίας της Γης και η αύξηση της συγκέντρωσης του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα του πλανήτη μας πάνε μαζί, έστω και αν προηγούνταν κατά τι η άνοδος της θερμοκρασίας.

γ. Το 1958 ο Αμερικανός Τσαρλς Κίλινγκ εγκατέστησε στο βουνό Μάουνα Λόα της Χαβάης όργανα με τα οποία άρχισε να μετράει συστηματικά τη συγκέντρωση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Η συγκέντρωση του συγκεκριμένου αερίου είναι από τότε ανοδική και μάλιστα η υψηλότερη των τελευταίων 650.000 ετών. 

δ. Στο παρελθόν, οι μεγάλες μεταβολές της θερμοκρασίας της Γης οφείλονταν σε αλλαγές στα «τροχιακά» του πλανήτη (Κύκλοι Μιλάνκοβιτς). Ακόμα όμως και οι μικρότερης κλίμακας θερμοκρασιακές αλλαγές, είχαν ως αφετηρία τις μεταβολές της ηλιακής ακτινοβολίας που έφθανε στη Γη. Τις τελευταίες δεκαετίες, σε αντίθεση με ό,τι συνέβη παλαιότερα, η άνοδος της θερμοκρασίας του πλανήτη δεν οφείλεται στον Ήλιο (η απόκλιση της κόκκινης γραμμής του σχήματος δείχνει το «διαζύγιό τους») ούτε σε άλλα φυσικά αίτια. Με αποδεδειγμένη τη σύνδεση μεταξύ της θέρμανσης του πλανήτη και της αύξησης της συγκέντρωσης του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρά του, η επιστήμη είναι σχεδόν βέβαιη ότι η εξήγηση βρίσκεται στην ξέφρενη ανοδική πορεία του συγκεκριμένου αερίου.