Ο Τραμπ, ο Πούτιν και το κλίμα

Πηγή: https://nsidc.org/arcticseaicenews/

Στις αρχές της εβδομάδας που πέρασε ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Sean Spicer δήλωσε ότι δεν γνώριζε τις απόψεις του προέδρου των ΗΠΑ για την κλιματική αλλαγή. Την Πέμπτη (1/6) αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου αρνήθηκαν να επιβεβαιώσουν ή να αρνηθούν εάν ο πρόεδρος πιστεύει ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη προκαλείται από την ανθρώπινη δραστηριότητα. Η πρέσβειρα των ΗΠΑ στον ΟΗΕ Νίκι Χέιλι, προσπαθώντας να μεταφέρει στο κοινό το σκεπτικό του Αμερικανού προέδρου να αποσύρει τις ΗΠΑ από τη Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα, δήλωσε: «Ο πρόεδρος Trump πιστεύει ότι το κλίμα αλλάζει και ότι οι ρυπαντές  αποτελούν μέρος αυτής της εξίσωσης» και συνέχισε: «Έχουμε έναν πρόεδρο ο οποίος θα μεριμνήσει για το περιβάλλον. Είναι αυτό που κάνουμε. Είναι αυτό που είμαστε. Θα συνεχίσουμε να είμαστε ο ηγέτης στο περιβάλλον (…) Ο υπόλοιπος κόσμος ήθελε να μας πει πώς να το κάνουμε και λέμε ότι θα το κάνουμε, αλλά με τους όρους μας» (The Guardian 3/6/2017). 

Δεν γνωρίζουμε αν ο Τραμπ συγκαταλέγει το CO₂ στους ρυπαντές, αλλά μπροστά στην παγκόσμια κατακραυγή αναγκάστηκε να κάνει ένα βήμα πίσω από την παλαιότερη θέση του ότι «η κλιματική αλλαγή είναι φάρσα». Μάλιστα το 2012 είχε φθάσει στο σημείο να δηλώσει ότι «η αλλαγή του κλίματος είναι μια υπόθεση που δημιουργήθηκε από και για τους Κινέζους, οι οποίοι σκοπό έχουν να καταστήσουν την αμερικανική παραγωγή μη ανταγωνιστική».  

Σχολιάζοντας την απόφαση του Αμερικανού προέδρου να αποσύρει τη χώρα του από τη Συμφωνία του Παρισιού, η Ρωσία δια στόματος του συμβούλου του Βλαντίμιρ Πούτιν Αντρέι Μπελούσοφ δήλωσε ότι η Συμφωνία δεν μπορεί να εφαρμοστεί χωρίς τις ΗΠΑ και ότι η Μόσχα, η οποία δεν έχει επικυρώσει ακόμη τη Συμφωνία, εξετάζει και αναλύει την απόφαση του Τραμπ. Λίγο αργότερα, σε μια προσπάθεια διασκέδασης των εντυπώσεων, ο αναπληρωτής πρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης Αρκάντι Ντβόρκοβιτς δήλωσε ότι η Μόσχα δεν θα αλλάξει την απόφασή της να ενταχθεί στη Συμφωνία. Ο ίδιος ο Βλαντιμίρ Πούτιν, όταν ρωτήθηκε για το θέμα, δήλωσε από την Αγία Πετρούπολη: «Δεν θα κρίνω την απόφαση του Τραμπ για το κλίμα». Δεν γνωρίζουμε τις βαθύτερες σκέψεις του Ρώσου προέδρου. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι έχει αποστασιοποιηθεί από αυτά που είχε πει παλαιότερα: «Μία  αύξηση δύο ή τριών βαθμών Κελσίου δεν θα έπεφτε άσχημη σε μια βόρεια χώρα όπως η Ρωσία. Θα ξοδεύαμε λιγότερα σε γούνες και θα βγάζαμε περισσότερο σιτάρι» (Environment News Service, 2003). 

Είναι πιθανό να υπάρχουν και άλλοι ηγέτες χωρών του πλανήτη, οι οποίοι θέτουν ως πρώτη προτεραιότητα την οικονομική κυριαρχία των χωρών τους, αδιαφορώντας για την καλπάζουσα κλιματική αλλαγή (βλέπε διαγράμματα) και τις επιπτώσεις της. Όμως, οι ΗΠΑ και η Ρωσία είναι οι ισχυρότερες χώρες του πλανήτη και ότι κάνουν αφορούν σε όλους τους κατοίκους του. Τα σχέδια του Ντόναλντ Τραμπ να περιχαρακώσει τις ΗΠΑ με σκοπό την οικονομική τους ανάπτυξη είναι καταδικασμένα να αποτύχουν, γιατί η παγκοσμιοποίηση δεν αντιστρέφεται. Καταδικασμένα να αποτύχουν είναι και τα όνειρα του Πούτιν να ωφεληθεί μακροπρόθεσμα η Ρωσία από την άνοδο της θερμοκρασίας που προκαλεί η κλιματική αλλαγή. Σε έναν πλανήτη του οποίου η ατμόσφαιρα, η κρυόσφαιρα, η βιόσφαιρα και η γεώσφαιρα θα υποστούν μεγάλες μεταβολές είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν η στέπα μεταμορφωθεί έτσι απλά σε έναν απέραντο σιτοβολώνα. Ακόμα όμως κι αν υπήρχε ένα μαγικό ραβδί που θα έκανε αυτή την αλλαγή, οι επιπτώσεις από μια ανάλογη αύξηση της θερμοκρασίας στη νότια Ασία θα ήταν τέτοιες που θα καταδίκαζαν στην πείνα και το θάνατο δισεκατομμύρια ανθρώπους. Αυτοί οι άνθρωποι απελπισμένοι θα έπαιρναν το δρόμο που οδηγεί στο βορρά και τις ρωσικές αποθήκες σταριού!

Η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας μετράει λίγες μόνο δεκαετίες, αλλά η παγκοσμιοποίηση του καιρού και του κλίματος άρχισε από τότε που δημιουργήθηκε ο πλανήτης. Αυτό πολλοί το ξεχνούν και περιορίζουν τον κόσμο στα εδαφικά όρια της χώρας τους. Η Γη ούτε μεγάλη είναι ούτε άτρωτη κι έχουμε όλοι μας την υποχρέωση να την προστατεύσουμε. Αν ο Τραμπ και ο Πούτιν δεν το γνωρίζουν, ας ρωτήσουν τους αστροναύτες τους πώς αισθάνονται όταν βλέπουν από το διάστημα το κοινό μας σπίτι.