Άλλος πλανήτης,καποια άλλη χώρα μάλλον,φοβερες φωτογραφίες,κ όλα αυτά στη βασιλιτσα,πριν, 3 χρόνια είχα πάει στο πηλιο,στο χιονοδρομικο,κ ή καρδιά μου φτερουγιζε, σαν μικρού παιδιού,αυτα που νιώθεις σε τέτοια βουνά δεν περιγράφονται.
Άκρως χειμωνιάτικες κ εντυπωσιακές εικόνες απο τη ορεινή ΒΔ Πίνδο απο τον Δημήτρη. Τουλάχιστον μας δίνει να νιώσουμε έστω ότι κάπου έκανε χειμώνα φέτος κ ότι αυτός ακόμη κ τώρα αντιστέκεται κλείνοντάς μας το μάτι απο εκεί ψηλά(αφού τους πεδινούς δε μας τίμησε)καθώς θα χαθεί σιγά σιγά σε βόρεια γεωγραφικά πλάτη μέχρι να εξαφανιστεί! Απο εδώ κ πέρα λοιπόν μπαίνουμε στο παιχνίδι της αστάθειας που θα δούμε κατά πόσο θα μας τιμήσει φέτος την Άνοιξη ή όχι.
Το καλοκαίρι περπάτησα στη Γομάρα 2126 μέτρα το αμέσως βορειότερο βουνό της Βασιλίτσας από το πάνω σαλέ 1850 ξεκινώντας ανηφορίζει κάποιος με κατεύθυνση βόρεια.Συνάντησα μόνο ρόμπολα και καμένους κορμούς από κεραυνούς,θέλει 2 ώρες περίπου για έναν άνθρωπο της πόλης για να φτάσει στο πυροφυλάκιο της Γομάρας.Το θέαμα εκπληκτικό,μόνο να δοξάσεις τον Θεό μπορείς.Ιχνος αρκούδας δεν διαπίστωσα για όσους νομίζουν ότι συχνάζουν εκεί.Στη Βασιλίτσα και στη Γομάρα σύχναζαν οι ιταλοί της Julia από 1 έως 7-8 Νοεμβρίου 1940 αποκομμένοι και με την ελπίδα να διαφύγουν προς Κόνιτσα.Χρήστος από Λάρισα
Η ελληνική στρατιωτική ηγεσία, αντιλαμβανόμενη τη δεινή θέση του εχθρού, οργάνωσε εσπευσμένα το Απόσπασμα Αώου για να δώσει στους εισβολείς τη χαριστική βολή. Το Απόσπασμα Αώου στάλθηκε στην περιοχή Βρυσοχωρίου, στη νότια όχθη του ποταμού, με σκοπό να περάσει απέναντι για να κόψει το δρόμο στους οπισθοχωρούντες Ιταλούς. Όμως, ο Αώος είχε πλημμυρίσει από τις συνεχείς βροχές και το ελληνικό Απόσπασμα δεν μπόρεσε να τον διαβεί. Έτσι, κατάφεραν οι αλπινιστές της «Τζούλια» να περάσουν και να φθάσουν ρακένδυτοι, πεινασμένοι και ταπεινωμένοι στην Κόνιτσα.
Ως συνήθως, εξαιρετικός και στην περιγραφή και αποτύπωση ιστορικών στιγμών Δάσκαλε. Τώρα, που ο εχθρός είναι "αόρατος", που να τον πολεμήσουμε.....(ίσως και ποιοί..)
Άλλος πλανήτης,καποια άλλη χώρα μάλλον,φοβερες φωτογραφίες,κ όλα αυτά στη βασιλιτσα,πριν, 3 χρόνια είχα πάει στο πηλιο,στο χιονοδρομικο,κ ή καρδιά μου φτερουγιζε, σαν μικρού παιδιού,αυτα που νιώθεις σε τέτοια βουνά δεν περιγράφονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆκρως χειμωνιάτικες κ εντυπωσιακές εικόνες απο τη ορεινή ΒΔ Πίνδο απο τον Δημήτρη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤουλάχιστον μας δίνει να νιώσουμε έστω ότι κάπου έκανε χειμώνα φέτος κ ότι αυτός ακόμη κ τώρα αντιστέκεται κλείνοντάς μας το μάτι απο εκεί ψηλά(αφού τους πεδινούς δε μας τίμησε)καθώς θα χαθεί σιγά σιγά σε βόρεια γεωγραφικά πλάτη μέχρι να εξαφανιστεί!
Απο εδώ κ πέρα λοιπόν μπαίνουμε στο παιχνίδι της αστάθειας που θα δούμε κατά πόσο θα μας τιμήσει φέτος την Άνοιξη ή όχι.
Υπέροχο τοπίο... Συγχαρητήρια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘαυμάσιες εικόμες !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστουμε Δημητρη
NW Pindos
ΑπάντησηΔιαγραφή΄΄Χριστουγεννιάτικο΄΄ Πάσχα στα μέρη αυτά φέτος!!
Και το Πάσχα και την Πρωτομαγιά όλοι εκεί φέτος...!!
ΔιαγραφήΦάτε μάτια ....χιόνι! Ευχαριστούμε Κε Νάκο για τις πανέμορφες φωτογραφίες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καλοκαίρι περπάτησα στη Γομάρα 2126 μέτρα το αμέσως βορειότερο βουνό της Βασιλίτσας από το πάνω σαλέ 1850 ξεκινώντας ανηφορίζει κάποιος με κατεύθυνση βόρεια.Συνάντησα μόνο ρόμπολα και καμένους κορμούς από κεραυνούς,θέλει 2 ώρες περίπου για έναν άνθρωπο της πόλης για να φτάσει στο πυροφυλάκιο της Γομάρας.Το θέαμα εκπληκτικό,μόνο να δοξάσεις τον Θεό μπορείς.Ιχνος αρκούδας δεν διαπίστωσα για όσους νομίζουν ότι συχνάζουν εκεί.Στη Βασιλίτσα και στη Γομάρα σύχναζαν οι ιταλοί της Julia από 1 έως 7-8 Νοεμβρίου 1940 αποκομμένοι και με την ελπίδα να διαφύγουν προς Κόνιτσα.Χρήστος από Λάρισα
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ελληνική στρατιωτική ηγεσία, αντιλαμβανόμενη τη δεινή θέση του εχθρού, οργάνωσε εσπευσμένα το Απόσπασμα Αώου για να δώσει στους εισβολείς τη χαριστική βολή. Το Απόσπασμα Αώου στάλθηκε στην περιοχή Βρυσοχωρίου, στη νότια όχθη του ποταμού, με σκοπό να περάσει απέναντι για να κόψει το δρόμο στους οπισθοχωρούντες Ιταλούς. Όμως, ο Αώος είχε πλημμυρίσει από τις συνεχείς βροχές και το ελληνικό Απόσπασμα δεν μπόρεσε να τον διαβεί. Έτσι, κατάφεραν οι αλπινιστές της «Τζούλια» να περάσουν και να φθάσουν ρακένδυτοι, πεινασμένοι και ταπεινωμένοι στην Κόνιτσα.
ΔιαγραφήΩς συνήθως, εξαιρετικός και στην περιγραφή και αποτύπωση ιστορικών στιγμών Δάσκαλε. Τώρα, που ο εχθρός είναι "αόρατος", που να τον πολεμήσουμε.....(ίσως και ποιοί..)
Διαγραφή