 |
Καταιγίδα στην Αθήνα στις
11-03-2006. Φωτ. Πέτρος Βασιλείου
Α. Τα καλά:
1.
Αποτελούν την πηγή από την οποία προέρχεται σχεδόν στο σύνολό του το νερό της
θερινής περιόδου.
2.
Απομακρύνουν τους ρύπους από την ατμόσφαιρα και ξεπλένουν τους δρόμους.
3.
Παράγουν αρνητικά ιόντα που προκαλούν ευεξία στον άνθρωπο και βέβαια δροσούλα.
4.
Εξιτάρουν τους καιρόφιλους (σοκ και δέος).
Β. Τα κακά:
1.
Είναι οι φορείς του χαλαζιού, που πολλές φορές προκαλεί καταστροφές στην
αγροτική παραγωγή.
2.
Προκαλούν τους κεραυνούς, που συχνά γίνονται η αιτία να χάνουν άνθρωποι
τη ζωή τους.
3.
Προκαλούν πυρκαγιές δασών (διά των κεραυνών).
4.
Προκαλούν συχνά καταστροφικές πλημμύρες.
5.
Προκαλούν τα μπουρίνια που, από το Μάιο έως το Σεπτέμβριο γίνονται η αιτία να
χάνουν τη ζωή τους άνθρωποι, κυρίως στις ακτές της Μακεδονίας, της Θράκης και
της Θεσσαλίας.
Και τα καλα δεχουμενα και τα κακα δεχουμενα... Δεν γινεται αλλιως!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημητρα
επισήμως, τις καταδικάζουμε απ' όπου και αν σχηματίζονται. ειδικά αν μας περνάνε ξώφαλτσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήως αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς, "δέος" είναι η πρωτεύουσα λέξη που θα διάλεγα για το φαινόμενο του κεραυνού, αναρωτώμενος για την ετυμολογία, τον Θεό (και τον Φόβο του) και τον Δία, θεό του ουρανού και του κεραυνού.
λαογραφικά, η ιστορία διηγείται ότι τον νεαρό τσοπάνο έπιασε καταιγίδα στο βουνό την ώρα της βοσκής των κατσικιών και βρήκε καταφύγιο σε έναν έλατο. μέσα στην αντάρα, του φάνηκε ότι σε κάποια μέτρα απόσταση, στο πλάτωμα είδε μια μορφή, που ερμήνευσε ως την καλούσα Παναγία. κινήθηκε προς τα εκεί. φτάνοντας στο σημείο δε συνάντησε κανένα, δεν τον συνάντησε όμως και ο κεραυνός που εκείνη τη στιγμή κατέκαψε τον έλατο..
"Στην αναβροχιά, καλό και το χαλάζι" λέει η λαϊκή παροιμία, αλλά σαν αγρότης,
ΑπάντησηΔιαγραφήέχω βιώσει την (ακόμη και ολική) καταστροφή της παραγωγής μου, άρα δεν τις καλοβλέπω τις καταιγίδες.
Υπάρχουν και μια χαρά ποτιστικές βροχούλες το καλοκαίρι, χάθηκε ο κόσμος;
Αγαπητέ κύριε Ζιακόπουλε
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι μου είναι δύσκολο να απαντήσω αν είμαι υπέρ ή κατά.Σίγουρα όμως,η καταιγίδα απότελεί πάντα ένα συναρπαστικό καιρικό φαινόμενο.
Καλό μήνα σε σας και όλους τους καιρόφιλους που παρακολουθούν τις αναρτήσεις σας.
Με εκτίμηση
Σπυρίδων Μπαλαδήμας
Κύριε Ζιακοπουλε μικρός στα μέσα της δεκαετίας του 80 φοβόμουν πολύ τις καταιγίδες,εως θανάτου μπορώ να πω αφού μια φορά σε μία βραδυνη καλοκαιρινή καταιγίδα εγώ έκλαιγα και ρίχνει ξαφνικά κεραυνό και μου κόβεται η αναπνοή μου.Η μητέρα μου σε πανικό πρσπαθουσε να με συνεφερει,η αδερφή μου κι αυτή λίγο μεγαλητερη προσπαθούσε βάζοντας τα κλάματα τρομαγμενη.Τελικά επανήλθα και όλα καλά.Τον φόβο αυτόν τον ξεπερασα προς τα τέλη του 80 όταν είχαμε απομακρηνθει μια παρέα από το χωριό,άρχιζε να μπουμπουνιζει,γιά να μη πολυλογώ έβαλα πείσμα και εγωισμό για να μη δείξω στα άλλα παιδιά ότι φοβάμαι,μέχρι πού φτάσαμε τρέχοντας στο χωριό και εκεί πλέων είχα ηρεμήσει.Απο κήνει την ημέρα και σιγά σιγά οχι μόνο τα ξεπερασα άλλα μου άρεσαν κιολας από κάτι ντοκιμαντέρ που έδειχναν την δημιουργία της καταιγίδας με κήνει την άναπτυξη των νεφών κλπ. και έτσι παρατηρώντας εδώ αυτά τα φαινόμενα μου προκαλούσαν δέος όπως λέτε.Όμως μένω σε μία περιοχή που εξαρτώμαστε από την αγροτική οικονομία άλλοι στο 100% και άλλοι λιγότερο. Στην περίοδο από το Μάρτιο μέχρι και τον Νοέμβριο που μαζεύονται και τα τελευταία βαμπακια,φυσικά δεν παύω να τις επυθημω,όταν όμως φενεται ότι θα γίνει ζημιά η ακόμα χειρότερα γίνεται σε οποιοδήποτε χωριανο μου,τότε νιώθω κάπως παράξενα νιώθω σαν να πρέπει να βρω μέρος να κρυφτώ.Αυτές τις μέρες έχω προσμονή να έρθει αυτή η αλαγη του καιρού με τις βροχές και καταιγίδες που προβλέπωνται,ισχύει το ότι μπορεί να είναι και επηκινδηνες,το βαμπακι μου είναι φυτρωμενο κορδόνι επάνω,είμαι πάντα με τη σκέψη να πάνε όλα καλά,ο θαυμασμός μου όμως για τις καταιγίδες μένει!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπ' ό,τι έχω καταλάβει, διαβάζοντας και αυτό το μπλογκ, στους μετεωρολόγους - επαγγελματίες και ερασιτέχνες - αρέσουν τα ακραία καιρικά φαινόμενα, επειδή έχουν μεγαλύτερο επιστημονικό ενδιαφέρον. Όσο για τις καταιγίδες, εξαρτάται και από το πού θα εκδηλωθούν, όπως έδειξε και η τραγωδία στη Μάνδρα. Νομίζω ότι οι τραγικές πολλές φορές συνέπειες τους βαραίνουν περισσότερο στο ζύγι απ' ό,τι τα όποια οφέλη τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ: Το μπουρίνι είναι μόνο καλοκαιρινό φαινόμενο; Μία φορά στη Σαλαμίνα, 6 Φλεβάρη ήταν, είχα πέσει με ψιλόβροχο και κύμα swell στο Αιάντειο. Μέχρι να βγω τόσο το κύμα, που άρχισε να αφρίζει, όσο και η βροχή δυνάμωσαν. Και καθώς άλλαζα στο αμάξι, παρατήρησα ότι τα κύματα είχαν μεγαλύτερη ταχύτητα απ' ό,τι συνήθως, που είναι "αργά" και έριχνε πια καρέκλες. Αυτό κράτησε για 10-15 λεπτά. Ήταν μπουρίνι άραγε;
Βαγγέλης Σπανός
Το μπουρίνι δεν είναι μόνο καλοκαιρινό φαινόμενο ούτε περιορίζεται στην κεντρική και τη βόρεια Ελλάδα. Απλά, οι συγκεκριμένες περιοχές τη θερινή περίοδο είναι οι πλέον επίφοβες για απώλειες ανθρωπίνων ζωών.
ΔιαγραφήΔεν είναι μόνο (και καμμιά φορά δεν είναι καθόλου) το επιστημονικό ενδιαφέρον. Ο "καταιγιδάκιας" εξιτάρεται με την βιαιότητα των καιρικών φαινομένων που συνοδεύουν μια καταιγίδα. Όπως ο "χιονάκιας", αντίστοιχα, από την διάρκεια και τη σφοδρότητα της χιονόπτωσης. Ο "κρυολάγνος" ενθουσιάζεται να βλέπει στα θερμόμετρα χαμηλές θερμοκρασίες και να κυκλοφορεί στο κρύο και στο αγιάζι (ζεστά ντυμένος βέβαια, όπως εγώ, ή και όχι, υπάρχει και η τελευταία ακραία περίπτωση). Σίγουρα θα υπάρχουν και "θερμολάγνοι" ή "καυσωνολάτρες". Πιστεύω όμως οτι αυτοί λογικά θα έιναι ελάχιστοι.
ΔιαγραφήΠάντα με συγκινούσε καθετί ακραίο φυσικό φαινομενο (παρότι πολλές φορές είναι καταστροφικο για ανθρώπους και καλλιεργειες).Σοκ και δέος οπως είπε και ο κ.Ζιακοπουλος, ένιωσα μια φορά τόσο έντονα, που θα το θυμάμαι σε όλη μου την ζωή.Ειμαστε με τον αδελφό μου στον κάμπο της Κωπαιδας και πότιζαμε,Όταν ξαφνικά μας έπιασε μια καταιγίδα που μας ανάγκασε να βρούνε καταφύγιο σε ένα πρατήριο καυσίμων κοντά στην Αλίαρτο,μιας και γνωρίζαμε πόσο επικίνδυνα είναι να κάθεσαι κάτω από μεγάλα δέντρα.Μπροστα πήγαινε ο αδερφός μου με το τρακτέρ και εγω πίσω με το αγροτικό.Λιγο πριν βγούμε στον κεντρικό δρόμο,ένας κεραυνός έσκασε στην απέναντι μεριά του δρόμου πανω σε κάτι τεράστιες λευκες αλλα σε απόσταση αναπνοής από εμας (Ούτε 50 μετρα).Χασαμε την γη από τα πόδια μας,νιώσαμε τι πάει να πει να σου κοβονται τα υπατα που λέμε,καναμε πανω απο 2 ώρες να δούμε καθαρά και κοντά μια εβδομάδα να φύγει η βοή απο τα αυτιά μας(δυο φορές επισκεφτήκαμε γιατρό).Φοβερη εμπειρία που αν δεν την ζήσεις δεν μπορείς να νιώσεις αυτήν την τρομερή δύναμη της φύσης. Εχθές Πρωτομαγιά πήγα και εγώ κατά το βουνό,με μεγάλη παρέα.Καθησαμε σε υψόμετρο 1000 μέτρων κάτω από μεγάλα έλατα σε μια πλαγιά του Ελικώνα με θέα όλο τον Κορινθιακό.Εμεις εδω οι Αρβανίτες έχουμε δώσει το ονομα"παμπλουκι"που σημαίνει το μέρος που πηγάζει νερό και αυτό αποδεικνύεται από τα πεντε πηγάδια που υπάρχουν στην περιοχή.Παλαιοτερα είχε πολύ νερό,αλλα τωρα οχι και τόσο.Ειχε όμως οπως έγραψε και Βαγγέλης Κ για την Πάρνηθα μια απίστευτη ηρεμία και επειδή δεν υπήρχε πολύς κόσμος όλα ήταν καταπληκτικά και γέμισαν για τα καλα οι"μπαταρίες" μας.Φυσικα υπήρχαν τα κατάλληλα "εδέσματα".Κατσικι στην σούβλα(Τ'ακούς κ.Σιμουλη;)προβατίνα και χοιρινό μαζι με κατι"παλιολουκανικα"Τρικαλινα (Αυτά με πράσο που δεν...τρωγονται)στην σχάρα και άφθονο κρασί...δανεικο από έναν φίλο!!Καλή δύναμη σε όλους και καλό μεσημέρι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒάλατε κατσίκι κι όχι αρνί για λιγότερη χοληστερίνη, έ;
Διαγραφή...Στην αναβροχιά Καλό ειν' και το χαλάζι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη "δημοσκόπηση" αυτή εγώ απαντώ: Ναι στις ήπιες καταιγίδες, δηλαδή όταν δεν συνοδεύονται από πλημμύρες και σφοδρές χαλαζοπτώσεις. Γενικά είμαι χιονάκιας και όχι και πολύ καταιγιδάκιας. Η, σπανιότατη βέβαια στην Αττική, χιονοκαταιγίδα είναι το κάτι άλλο! Κατά τα άλλα, μου αρέσουν ιδιαίτερα οι επίμονες ποτιστικές βροχές του χειμώνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαιρός: είναι όλα (καταιγίδες, χιόνια, βροχές, καύσωνες …) παιδιά μου, γεννημένα και μεγαλωμένα στη Μεσόγειο. Ορισμένες φορές με ξεσπάσματα που δεν διαρκούν πολύ, αλλά τη ζημιά τους την κάνουν. Με αυτά τα παιδιά πορευόμαστε κι εμείς. Τα αγαπάμε έτσι όπως είναι και δεν τα αλλάζουμε με τίποτε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμπαθάτε με δάσκαλε, αλλά τους καύσωνες τους ακραίους και τίς παρατεταμένες καλοκαιρινές κάψες, ευχαρίστως θα τα ...αποκλήρωνα από παιδιά μου!
ΔιαγραφήΘα χάναμε τότε τις ωραίες εικόνες των καναλιών από τις παραλίες, Γιώργο μου! Πέρα από αυτό, μην ξεχνάς και το "toyotomi" που μας στέλνει ο μπαμπάς-καιρός κάθε καλοκαίρι. Οι μέρες που βγαίνει εκτός λειτουργίας δεν είναι πολλές!
ΔιαγραφήΑυτό το toyotomi που λέτε εμένα μου αρέσει τον Ιούνιο και το Σεπτέμβριο, όταν οι θερμοκρασίας δεν είναι (συνήθως) ακραίες, οπότε πραγματικά δροσίζει και ανακουφίζει. Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, όταν έχουν πυρώσει τα Βαλκάνια και οι παραευξείνιες χώρες και το "κλιματιστικό" γίνεται σκέτος ανεμιστήρας, το απεχθάνομαι, γιατί αφ΄ενός δεν δροσίζει και (το κυριότερο) γίνεται συνεργός στον αποδεκατισμό των δασών μας. Κάθε χρόνο παρακαλάω για όσο γίνεται λιγότερα μελτέμια. Προτιμώ να υποφέρω λίγο περισσότερα παρά να βλέπω τα δάση να καίγονται και την δασική πανίδα να εξοντώνεται. Τα έχω γράψει και πιο παλιά όλα αυτά.
ΔιαγραφήΤο δέος πάντως που μου προκαλεί το να βλέπω κεραυνούς να πέφτουν στο ανοιχτο πέλαγος, δεν μου το μεταδίδει κανένα άλλο μετεωρολογικο φαινόμενο. Θα ήθελα όμως πάρα πολύ έστω για μια φορά στη ζωή μου να βιώσω χιονοκαταιγιδα! Να χορεύουν πυκνές νιφάδες στον άνεμο κ παράλληλα να πέφτουν κ αστραποβροντα
ΑπάντησηΔιαγραφήDDD
ΑπάντησηΔιαγραφή