Στη λαϊκή παράδοση της Ιαπωνίας
η Yuki-Onna, που μεταφράζεται ως η Γυναίκα του
Χιονιού, είναι πνεύμα, φάντασμα ή βαμπίρ που εμφανίζεται τις νύχτες που χιονίζει
με τη μορφή μιας ψηλής όμορφης γυναίκας με μακριά μαύρα μαλλιά και μπλε χείλη.
Το δέρμα της χλωμό και διάφανο γίνεται ένα με το χιονισμένο τοπίο. Μερικές φορές
φοράει ένα λευκό κιμονό, αλλά άλλοι θρύλοι την περιγράφουν ως γυμνή να κινείται
αθόρυβα πάνω στο χιόνι χωρίς να αφήνει ίχνη πάνω σ’ αυτό. Παρά την απόκοσμη ομορφιά
της, τα μάτια της σκορπούν τον τρόμο στους θνητούς. Μάλιστα, στις περισσότερες
ιστορίες η Yuki-Onna εμφανίζεται στους ταξιδιώτες που παγιδεύονται
σε χιονοθύελλες και με την παγωμένη αναπνοή της τους αφαιρεί τη ζωή.
Μικρό παιδί ακόμα, είχα
ακούσει από τον παππού μου μια δραματική πραγματική ιστορία από την εποχή που
τα σύνορα μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας ήταν σχεδόν ανοιχτά και οι κάτοικοι των
δύο χωρών πηγαινοέρχονταν για δουλειές. Ένας, λοιπόν, κάτοικος του Αμαράντου
της Κόνιτσας, που δούλευε στην Αλβανία, ξεκίνησε παραμονές Χριστουγέννων να
έλθει στο χωριό να περάσει τις γιορτές με την οικογένειά του. Ο δρόμος του
περνούσε από έναν αυχένα κοντά στο βουνό Κάμενικ. Όταν έφθασε στον αυχένα, συνάντησε
τρομερή χιονοθύελλα και κάθισε λίγο να ξεκουραστεί. Όμως τον πήρε ο ύπνος και
το μοιραίο δεν άργησε να συμβεί. Η τελευταία πράξη του δράματος παίχθηκε μία ή
δύο μέρες μετά, όταν οι συγγενείς και οι φίλοι του έσπευσαν να τον αναζητήσουν.
Με τόσο πολύ χιόνι η προσπάθειά τους φαινόταν καταδικασμένη σε αποτυχία, αλλά τελικά
κατάφεραν να τον εντοπίσουν από τα νιαουρίσματα ενός μικρού γατιού που μέσα σ’
ένα καλαθάκι κουβαλούσε στην πλάτη του. Ο άτυχος Αμαραντιώτης είχε πέσει θύμα της
Γυναίκας του Χιονιού.
Όμως, φίλοι μου, οι καιροί
αλλάζουν μεταφορικά και κυριολεκτικά. Δεν χιονίζει τώρα τόσο πολύ ούτε στη ΒΔ Ελλάδα
ούτε στις άλλες περιοχές της χώρας. Τα πασπαλίσματα, οι πέτσες ή οι γανούδες δεν
έχουν καμιά σχέση με τους χιονιάδες (νιφετούς) του Παπαδιαμάντη! Ακόμα και στη
μακρινή Ιαπωνία άλλαξαν τα πράγματα. Μέχρι τον 19ο αιώνα, η Yuki-Onna ταυτιζόταν
με το κακό, αλλά σήμερα οι ιστορίες την περιγράφουν πιο ανθρώπινη, δίνοντας έμφαση
στη φύση και την εφήμερη ομορφιά της.
Καλημέρα σε όλους
...κι απ' ό,τι φαίνεται και οι όποιες ελπίδες είχαν, προσωρινά, φανεί στα μοντέλα για τις αρχές του Γενάρη για τη ΒΔ χώρα να δει έναν αξιοπρεπή χιονιά με την εδραίωση του Αζορικού σε "σωστό" σημείο στα Βρετανικά νησιά, τρέξιμο με το τρέξιμο του κάθε μοντέλου εξανεμίζονται...Όμορφη ιστοριά κ. Ζιακόπουλε, ευχαριστούμε πολύ! Χρόνια πολλά σε όλους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτέλιος, Γιάννενα
Έτσι είναι. Δε χιονίζει πια όπως παλιά. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που έζησα τους χιονιάδες της δεκαετίας του 80, με αποκορύφωμα τον φοβερό Μάρτη του 87, τον χειμώνα 1991-92, όπου (όπως χαρακτηριστικά λέγαμε τότε) χιόνιζε κάθε Σαββατοκύριακο, και βέβαια την εκπληκτική για την Αττική δεκαετία του 2000. Τώρα πια έρχεται ένας Δεκέμβρης σαν αυτόν που διανύουμε και όλοι λένε "πολύ κρύο κάνει". Και όμως, ένας Δεκέμβρης κοντά στις κλιματικές τιμές είναι και τίποτα περισσότερο:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://models.weatherbell.com/climate/ncep_cfsr_europe_t2m_anom.png
Αλλά έχουμε ξεμάθει πια και, ιδιαίτερα για τις νεότερες γενιές, δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης.
NW Pindos
ΔιαγραφήΣυμφωνώ ως ένα βαθμό (εξηγώ παρακάτω γιατί ως ένα βαθμό). Εκτός από τα έτη που ανέφερες να θυμίσω ενδεικτικά 1997-1998, 2002-2003, 2005-2006 κ.α. Μπορεί ενδεχομένως να διανύουμε ένα καιρικό μεσόκυκλο με λιγότερα φαινόμενα η διάρκεια του οποίου (καιρικού μεσόκυκλου) σε σχέση με τα έτη ζωής του πλανήτη να είναι μεν σταγόνα εν τω ωκεανώ αλλά αυτή η σταγόνα με τα δεδομένα της διάρκειας ζωής του ανθρώπου μπορεί να έχει διάρκεια 20-30 χρόνια μέχρι να ξαναγυρίσουμε στα παλιά που σημαίνει ότι οι πιο νέες γεννιές θα ζήσουν άλλου είδους χειμώνες. Καταρχήν η φράση αποκλεισμένα χωριά ήταν συχνότατο φαινόμενο τη δεκαετία του ΄80-΄90, στα πολύ ορεινά χωριά υπήρχαν μόνο φύλακες κλπ.
Από την άλλη όμως (εδώ κολλάει το ως ένα βαθμό που προανέφερα) μη ξεχνάμε ότι τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί ραγδαία ο χειμερινός τουρισμός που σημαίνει πιο οργανωμένα συστήματα αποχιονισμού, καλύτερο οδικό δίκτυο που δεν υπήρχε παλαιότερα κλπ. Αξιοσημείωτο π.χ. είναι ότι σχεδόν όλο το επαρχιακό δίκτυο νομών της Δ. Μακεδονίας ήταν χωματόδρομοι και κακοτράχαλοι δρόμοι (λακούβες, ρωγμές από τις βροχές και τα χιόνια κλπ. συμβατικό αυτοκίνητο δεν περπατούσε με τίποτε ειδικά το χειμώνα. Για να πας π.χ. Γιάννενα μέσω Μηλιάς Μετσόβου ήταν αδιανόητο. Όταν έπεσε άσφαλτος ήταν σαν κάτι το απίστευτο). Στα πολύ ορεινά, δε, χωριά για να πας ήθελες κυριολεκτικά τρακτέρ. Δεν μπορούσε να περάσει εκχιονιστικό με τίποτε, άσε που τέτοια (εκχιονιστικά) δεν υπήρχαν προς τα κει. Σήμερα και κυρίως από τα τέλη της δεκαετίας του ΄90 τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά στον τομέα αυτό (πολλά εκχιονιστικά και αλατιέρες, έμπειρο προσωπικό, τεχνογνωσία κλπ.). Αν υποθέταμε π.χ. ότι σήμερα σε ορεινά μέρη Ηπείρου, Στερεάς κλπ. άνω των 1200 μ. δεν υπήρχαν εκχιονιστικά ή αλατιέρες για ολόκληρο το χειμώνα, τα μέρη αυτά από τέλη Δεκεμβρίου θα ήταν αποκλεισμένα αφού το χιόνι που θα έπεφτε στο δρόμο θα πάγωνε εκεί, αν έλιωνε δεν θα έλιωνε ομοιόμορφα, σε ανήλια μέρη (πάρα πολλά) δεν θα έλιωνε φυσικά ποτέ μέχρι την άνοιξη και όσο πιο πολύ χιόνι θα έπεφτε τόσο πιο πολύ θα αποκλείονταν οι περιοχές (έχει τύχει να δω δρόμο δευτερεύοντα στα 1000 μ. υψόμετρο παρακαλώ πέρσι το χειμώνα που δεν πέρασε φυσικά εκχιονιστικό που ήταν με χιόνια παντού σαν λοφάκια, δυο - τρία στρώματα πάγου, δεν περνούσε από κει ούτε ερπιστριοφόρο. Έτσι ήταν παλιά το ορεινό δίκτυο πριν τον εκσυγχρονισμό του). Φανταστείτε με τα λίγα χιόνια και τις παγωνιές που είχαμε τις τελευταίες μέρες να μην περνούσαν εκχιονιστικά ή αλατιέρες, δεν θα μπορούσε να ανέβει κανείς πάνω από τα 1100μ. Η τεχνολογία και τεχνογνωσία στο κομμάτι του αποχιονισμού είναι πολύ προχωρημένη στην Ελλάδα. Να πω επίσης ότι και τη δεκαετία του ΄90 και ΄80 θυμάμαι χειμώνες με όχι τόσο πολύ χιόνι. Γενικότερα όμως συμφωνώ ότι παλαιότερα είχαμε χειμώνες με μεγαλύτερη διάρκεια και φαινόμενα.
Άλλη μια ωραία ιστορία με τη γυναίκα-φάντασμα του χιονιού που όλοι φοβόντουσαν τα παλιά χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο δίκιο όμως έχει ο δάσκαλος.....όντως στη σημερινή εποχή έχουμε φτάσει να νοσταλγούμε τέτοιες εποχές!
Όσο για το ότι "έχουμε ξεμάθει" όχι μόνο ισχύει αλλά συνεχίζω απλά κ γελάω με την έκταση κ τον "τρόμο" που παρουσιάζουν τα ΜΜΕ έναν απλά νορμάλ χειμωνιάτικο καιρό κ τίποτα άλλο!
H υπερβολή πουλάει Φώτη και η... Αττική. Είναι 4-5 εκ. πελάτες για τα ΜΜΕ βλέπεις. Σε όλα τα θέματα, όχι μόνο στον καιρό. Δυστυχώς στη δημοσιογραφία επικρατεί η νοοτροπία του να βάλω έναν πιασάρικο τίτλο για να διαβαστεί το κείμενο. Και το περιεχόμενο του κειμένου να μην έχει καμία σχέση με τον τίτλο. Κάπως έτσι διαβάσαμε πάλι για "Σιβηρία", για χιόνια στην Αττική ακόμα και σήμερα το πρωί, που είχε βγει πια ο ήλιος, αφού σε ένα σάιτ απομόνωσαν την πρόγνωση για Τετάρτη, από το προχθεσινό - παραμονή Χριστουγέννων - δελτίο της ΕΜΥ.
ΔιαγραφήΚαι τελικά είχαμε χιόνια στην Πάρνηθα και στην κορυφή της Πεντέλης, όχι στον Υμηττό, ούτε φυσικά στον Όλυμπο τον Λαυρεωτικό. Πρόκειται για έναν μεγάλο ορεινό όγκο που εκτείνεται από το Λαύριο ως την Ανάβυσσο, αλλά με χαμηλό σχετικά υψόμετρο (500μ. περίπου). Παρεμπιπτόντως, στο Θυμάρι με τον πάντα ενισχυμένο βοριά, είχε περισσότερο κρύο κι από το Μαρούσι και τα Μελίσσια. Πιο ζεστές περιοχές - από όσες βρέθηκα στην Αττική - ήταν η Καλλιθέα και το Π. Φάληρο.
Βαγγέλης Σπανός
Πολύ ωραία ιστορία
ΑπάντησηΔιαγραφήπαιδια η κεντρικη μακεδονια και η θεσσαλονικη εχει σοβαρο θεμα υετου εφυγε ο νοεμβριοσ και ο δεκεμβριοσ ακλαφτοσ και μενουν μονο 2 μηνεσ που εχουν περισοτερο υετο στην νοτια ελλαδα να πω επισησ και ο περσινοσ χειμωνασ ηταν ανομβροσ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαράκληση, μην ξαναστείλετε τέτοιο κείμενο. Η γλώσσα μας έχει μικρά και μεγάλα γράμματα, δύο σίγμα, τόνους κ.λπ.
ΔιαγραφήΚαλημέρα σε ολους,η ώρα 5 κ 35 ξημέρωμα,κ ή θερμοκρασία στους 0 βαθμούς κελσίου,συγχαρητηρια κ ζιακοπουλε για το χθεσινο άρθρο σας.παντα τέτοια,μην μας ξεχνάτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια Πολλά Κ.Ζιακόπουλε. Υπέροχες ιστορίες με θύμησες του παρελθόντος.Αναπολώ τα παιδικά μου χρόνια που ήταν <> στα χιόνια, στον παγερό κρύο βοριά τον Καρατζοβίτη που βούιζε και σφύριζε μουδιάζοντας όλο το σώμα.Οι σταλακτίτες πάγου μοιάζαν με σπαθιά και εμείς μικρά παιδιά κάναμε συναγωνισμό για το ποιος θα βρει τον μεγαλύτερο. Ωραίες εικόνες, τυχερά παιδιά που τα ζήσαμε όλα αυτά. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς ελπίσουμε ότι οι παπλαμουδένιοι χιονιάδες που ζούσαμε στη δεκαετία του 1980 στην Κόνιτσα θα επαναληφθούν. Θα ξανανοιώσουμε το λευκό κύμα που ερχόταν συνήθως πρώτες πρωινές ώρες από το Λυκόμορο αγκάλιαζοντας σιωπηλά τη Γκαμήλα,το παρθένο δάσος της Τραπεζίτσας καταλήγοντας στα Πλατανάκια στην πάνω Κόνιτσα......ονειρικές εποχές!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα από το ηλιόλουστο αλλά με πολύ κρύο Αγρίνιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφη η ιστορία της γυναίκας του χιονιού από τη μακρινή Ιαπωνία. Μακάρι να επισκεφτεί και το όρος Παναιτωλικό που δεσπόζει πάνω από την πόλη του Αγρινίου και στέκεται φέτος παραπονεμένο, χωρίς το παραμικρό ίχνος χιονιού.
Χρήστος Κομπορόζος
Χρόνια σας πολλά, με υγεία και διαρκή δημιουργία! Ευχαριστούμε για τη λίαν σημαντική, έγκυρη και εναργή ενημέρωση που μας προσφέρετε! Β. ΚΟΥΔΟΥΝΗΣ ΣΠΑΡΤΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα τα μοντέλα δείχνουν την Yuki-Onna να κατηφορίζει στην ανατολική Ευρώπη αμέσως μετά την Πρωτοχρονιά. Στη συνέχεια προς τα πού θα πάει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι βέβαια θα πάει δεξιά (δυτικά) για να δημιουργηθεί ο ποθητός σχηματισμός (hope-casting) που θα επιφέρει τριήμερη χιονόπτωση στη Θεσσαλονίκη και στη Δ. Μακεδονία, όπου και θα βρίσκομαι, πρώτα ο Θεός. Κάποια μοντέλα βέβαια συγκλίνουν προς το σενάριο αυτό, γι αυτό και μου άνοιξε η όρεξη για παλιακό χιονιά.
ΔιαγραφήΚαλημέρα, χρόνια πολλά σε όλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕποχές γύρω στα ΄80 οι χιονοπτώσεις στην Εύβοια ήταν τέτοιας έντασης και διάρκειας που, για τα αποκλεισμένα έως και εβδομάδες ορεινά χωριά, επιστρατεύονταν ο στρατός και η αεροπορία του με ελικόπτερα Σινούκ.
Μαζί με αρμόδιους της τότε νομαρχίας έκαναν χαμηλές πτήσεις πάνω από οικισμούς και χώρια, για πετάξουν κούτες κυρίως με αναγκαία φάρμακα αλλά και ζωοτροφές σε αποκλεισμένους κτηνοτρόφους.
Τότε ήταν που πρωτοείδαμε στις ειδήσεις της ΕΡΤ εικόνες με κατάλευκα τοπία, στα οποία, μετά βίας, ξεχώριζες στέγες σπιτιών και κορυφές δέντρων. Μετά, μάλλον, μετανάστευσε η νεράιδα του χιονιού.