 |
| Φωτ. Νίκος Ζιακόπουλος |
«Εμπρός, αθάνατες Νεφέλες,
να σηκωθούμε και να δείξουμε
τη δροσερή και λαμπρή μας φύση,
απ’ τις κορφές των ψηλών βουνών
του βοερού πατέρα Ωκεανού
τις μακροθώρητες να δούμε ραχούλες
τα καρποφόρα δεντρά και ποτισμένα ιερά
χώματα,
τα θεϊκά ποτάμια τα γάργαρα
και το βροντόλαλο το πέλαγο.
Το μάτι τ’ ουρανού το ακάματο
λάμπει μ’ ακτινοβόλες ηλιαχτίδες.
Να τινάξουμε τώρα το βρόχινο νερό
απ’ την αθάνατη μορφή μας και μακρινές ματιές
να ρίξουμε στη γη».
(Αριστοφάνη, Νεφέλες)
Άλλη μια λογοτεχνική πρόγνωση. Μόνο ο κύριος Ζιακόπουλος τις έχει αναγάγει σε άλλο επίπεδο! Στα βόρεια και δυτικά θα τινάξουν σίγουρα το βρόχινο νερό οι νεφέλες. Από νότια Ελλάδα θα περάσουν; Για να δούμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα σας, α) σήμερα ΕΡΤ-2 ώρα 12:15,
ΑπάντησηΔιαγραφήβ) Θα έρθει η πολυπόθητη, όχι από όλους, βροχή;
Το ενδιαφέρον είναι ότι ήδη βρέχει σε περιοχές της Πελοποννήσου κ της Κρήτης και μάλιστα όχι απαραίτητα ορεινές
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι να σκεφθεί κανείς ότι ο Αριστοφάνης έγραψε τις "Νεφέλες" όχι από φυσιολατρικό οίστρο,αλλά για να σατιρίσει τους τότε φιλοσοφούντες,και ιδιαίτερα τον Σωκράτη,ο οποίος,με τις φιλοσοφικές του θεωρίες,"περπάταγε στα σύννεφα".Κατά τα λοιπά συννεφιά και δροσιά σήμερα,αλλά από βροχή, όσο φτάνει το μάτι ,τίποτα (ακόμα).----------Π.Α.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εποχή του Σωκράτη ήταν περίοδος δυσφήμισης της Μετεωρολογίας. Ο λαός χλεύαζε τους ασχολούμενους με τα μετέωρα και αποκαλούσε μετεωρολέσχη και μετεωροφένακα όποιον ασχολούνταν με αυτά. Η διαφορά αντιλήψεων μεταξύ λαού και φιλοσόφων εμφανίζεται παραστατικά στην κωμωδία του Αριστοφάνη Νεφέλες που ανέβηκε το 423π.Χ. Βασικά πρόσωπα του έργου είναι ο Στρεψιάδης ο οποίος απηχεί τις λαϊκές δοξασίες και ο Σωκράτης ο οποίος υποστηρίζει θερμά την άποψη των φιλοσόφων.
ΔιαγραφήΟρισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
Όταν ο Σωκράτης αμφισβητεί την ύπαρξη του Δία, του λέει ο Στρεψιάδης: «Τι μας λες; τότε ποιος βρέχει; αυτό πες μου πρώτα - πρώτα».
Σωκράτης: «Αυτές (οι νεφέλες), καλέ. Με ακλόνητα επιχειρήματα θα σου το αποδείξω. Για λέγε. Είδες ποτέ βροχή χωρίς να υπάρχουν σύννεφα; αλλιώς θα έπρεπε ο θεός να βρέχει με λιακάδα και με ξαστεριά».
Ακολουθούν ερωτήσεις του Στρεψιάδη για τη φύση της βροντής και της αστραπής στις οποίες ο Σωκράτης απαντά με τις εξηγήσεις των φυσικών φιλοσόφων της εποχής εκείνης, αρνούμενος οποιαδήποτε σχέση του Δία με αυτές. Ο διάλογος των δύο πρωταγωνιστών του έργου είναι χαρακτηριστικός:
Στρεψιάδης: «Μα, τι κάνει τον κεραυνό ν’ αστράφτει σα φωτιά, αυτό εξήξησέ μου, μας καρβουνιάζει, σαν πέφτει πάνω μας, ή ζωντανούς μας καίει; είν’ ολοφάνερο πως ρίχνει ο Δίας καταπάνω σ’ αυτούς που τον όρκο πατούν».
Σωκράτης: «Και πως, βρε βλάκα, τσούταλο και γεροξεκουτιάρη, αν τους επίορκους χτυπά, δεν έκαψε τον Σίμωνα, ούτε τον Κλεώνυμο, ούτε αυτό τον Θέδωρο; που όλοι τους είν’ επίορκοι, μα το ναό του τον ίδιο χτυπά και το Σούνιο το ακρωτήρι και τα δένδρα τα υψηλά. Γιατί; το δέντρο δεν είν’ επίορκος».
Με παρόμοιο τρόπο, δύο και πλέον χιλιάδες χρόνια μετά τον Αριστοφάνη, θα διακωμωδήσει ο Μολιέρος στο έργο του «Σοφές γυναίκες» τον Καρτεσιανισμό στην εποχή που αυτός ήταν το κύριο θέμα συζήτησης στη Γαλλία (17ος αιώνας).
Βροχή, βροχή — εξακολουθεί
ΑπάντησηΔιαγραφήπάντα ραγδαία να βρέχει.
Μα τώρα πια δεν βλέπω.
Θόλωσ’ απ’ τα πολλά νερά
του παραθύρου το γυαλί.
Στην επιφάνειά του
τρέχουν, γλιστρούν, κι απλώνονται
κι ανεβοκατεβαίνουν
ρανίδες σκορπισμένες
και κάθε μια λεκιάζει
και κάθε μια θαμπώνει.
Και μόλις πλέον φαίνεται
θολά-θολά ο δρόμος.
Κ.Π Καβάφης.
Από τα λεγόμενα "Κρυμμένα ποιήματα" του Κ.Καβάφη.Βρέθηκαν μεν στο αρχείο του,αλλά ο ίδιος δεν τα κυκλοφόρησε ποτέ..........Π.Α.
ΑπάντησηΔιαγραφή