«Εν τω μεταξύ κάτι παράξενοι, υπόκωφοι στην αρχή, θόρυβοι ποδοβολητών από το δρόμο της Καλούτσιανης, κι’ όλο και σίμωναν. Τεντώσαμε τ’ αυτιά μας προς τα κει. Γίνονταν λίγο - λίγο δυνατότεροι και δυνατότεροι. Φτάνουν πιο κοντά. Τώρα δεν τους ακούγαμε αόριστα. Τους ακούμε καλά. Ακούμε και τον χτύπο τους και τον ρυθμό τους. T’ αυτιά μας δεν μας γελούν. Το ξέρουμε. Είναι τ’ αλογοπατήματα από το ιππικό μας!
Ποιο άλλο μπορεί να έρχεται αυτή την ώρα και τέτοια ώρα από το Μπιζάνι; Οι Τούρκοι είχαν πάει στα τσακίδια τους και κείνοι και το ιππικό τους. Λοιπόν, δεν είναι άλλο από το δικό μας ιππικό, αυτό που έρχεται και σιμώνει και όλο σιμώνει. Βιάζεται, για να μπει στην πόλη μας, να πρωτοθεμελιώσει τη Λευτεριά της! Αμφιβολία πια δεν χωράει. Το ιππικό μας είναι. Και πρέπει να το διαλαλήσουμε. Να το μάθει ο κόσμος όλος ότι έρχεται. Να βγει από τα σπίτια του στις στράτες. Να καλωσορίσει τους απελευθερωτές αδελφούς μας:
– Γιαννιώτες, οι Τούρκοι φύγανε! Και όσοι είναι και όπου είναι, δεν είναι άξιοι πια να βλάψουν!...
Έρχονται οι δικοί μας! Βγάτε να τους προϋπαντήσουμε!... Τελάληδες γενήκαμε σε δρόμους και σοκάκια και πλατείες. Και βγήκε ο κόσμος όλος για το μεγάλο και πολυπόθητο καλωσόρισμα. Ποτάμι ήταν και χίμηξε από τα σπίτια του. Πλημμύρισε την πόλη, για να σφίξει, να φιλήσει, να χαϊδέψει καβαλλαραίους και άλογα και να γλυκασπαστεί τη Λευτεριά την ίδια, ζωντανεμένη και χειροπιαστή. Ντυμένη στου φαντάρου μας το χακί.
Το ιππικό μας μπαίνει τώρα στην πόλη. Μπροστά του προχωρεί ο Σούτσος, ο Διοικητής του με το Επιτελείο του, και πίσω έρχονται οι άλλοι. Το ιππικό μας πάει και στέκεται μέσ’ στη καρδιά της πόλης μας, την Κεντρική Πλατεία. Την ίδια τούτη τη στιγμή κι’ αυγή γλυκοχαράζει καταξάστερη, καταγάλανη. Και σμίγουν στον ίδιο τόπο, την ίδια ώρα, Αυγή και Ιππικό. Εκείνο φέρνει και θρονιάζει τη Λευτεριά μας. Και εκείνη διώχνει το στερνοσκόταδο της τελευταίας νύχτας, της Σκλαβιάς. Το στέλνει κοντά στη σκλαβιά, την μόνιμη παρέα του!
– Το σκοτάδι έφυγε!
– H μέρα ξημέρωσε!
– H σκλαβιά πέθανε!
– Ζήτω η Λευτεριά!
Και το πρωτάκουστο αυτό πανηγύρι συνεχίζεται: Όσο κι αν το περιέγραψαν πολλοί από τότε μέχρι σήμερα, όμως είναι απερίγραπτο! Μελίσσι ο κόσμος, όσο κι’ αν το περίμενε αιώνες, του φαίνεται πάλι απίστευτο, κι’ ας το βλέπει, κι’ ας το ζει! Σαν ποτάμι ξεχύθηκε με χαρά και κλάματα, με φιλιά κι’ αγκαλιάσματα, μεταξύ τους και με τους ελευθερωτές!
Με το σύνθημα του Σούτσου:
– Ακόμα φοράτε φέσια;
Αμέσως κοκκίνισε η Πλατεία και οι δρόμοι απ’ αυτά, που περιφρονημένα μαζί με τη σκλαβιά, πετιούνται και πατιούνται, ως σύμβολα της πεντακοσιόχρονης τυραννίας. Αν όμως ο Έλληνας μισεί την τυραννία και τον τύραννο, εν τούτοις, τον ίδιο τον άνθρωπο, έστω και ηττημένο του, τον πονά, τον συμπαθεί, τον παρηγορεί, τον προστατεύει.
O Σούτσος, πριν πάει στην Εκκλησία για το Κοινό Μεγάλο EYXAPIΣTΩ, για τη Σωτηρία στον Μεγάλο Σωτήρα Θεό, μεταβιβάζει Διαταγή του Αρχιστράτηγου Διαδόχου Κωνσταντίνου:
– Να γίνει ειρηνική μεταβίβαση των εξουσιών από τους Τούρκους στους Έλληνας και να περιφρουρηθούν όλοι απολύτως με όλη την περιουσία των, αλλά και η πόλη, γενικότερα, από κάθε κακοποιό στοιχείο.
Και εφαρμόσθηκε αυτή η διαταγή με ευλάβεια, από όλους μας, όπως ξανατονίσαμε. H παλιά παροιμία «δρυός πεσούσης, πας ανήρ ξυλεύεται», δεν εφαρμόσθηκε εδώ. Είναι εκπληκτικό για τους άλλους λαούς, αλλά συνηθισμένο για τους Έλληνες: Οι νικημένοι (Τούρκοι) βρίσκουν αμέριστη την προστασία τους από τους νικητές και πρώην θύματά τους (Έλληνες). Αλήθεια, τι μεγάλη αρετή για τον Λαό μας!... Ιδιαίτερα για τέτοιες στιγμές! Μακάρι να την κρατήσουν οι Έλληνες για πάντα!»(Απόσπασμα από το βιβλίο του Αθανασίου Τσεκούρα «Αναμνήσεις», περιοδικό ΖΩΣΙΜΑΔΕΣ τ. 2, 2002).
Καλημέρα και Χρόνια Πολλά στους απανταχού Γιαννιώτες και όχι
μόνο!
Εκπληκτική περιγραφή. Τώρα, το αν υπήρξαν ή όχι βιαιοπραγίες σε βάρος του μουσουλμανικού πληθυσμού, όχι μόνο στα Γιάννενα, αλλά και σε όλες τις περιοχές απελευθέρωσης, κρατάω μικρό καλάθι. Είναι μια "ανθρώπινη" και ενστικτώδης αντίδραση. Μπορεί και να μην έγιναν όντως. Απλά κρατώ μικρό καλάθι το ξανά λέω. Καλημέρα και χρόνια πολλά
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα σε έναν πόλεμο γίνονται βιαιοπραγίες και από τις 2 πλευρές και παρόλο που οι περισσότεροι μουσουλμάνοι στην ελλάδα ήταν εξισλαμισμένοι έλληνες και όχι κανονικοί τούρκοι.Όμως αυτό δεν σημαίνει πως δεν έπρεπε να γίνονταν τέτοιοι απελευθερωτικοί πόλεμοι όπως και η ίδια η ελληνική επανάσταση.
ΔιαγραφήΚαλημέρα σας. Μεγαλειώδεις στιγμές, πάντα με συγκινεί αυτή η επέτειος, επειδή ίσως να κατάγομαι από εκεί, δεν ξέρω. Μ' ευχαριστεί που η ημέρα ήταν ηλιόλουστη, όπως άρμοζε, παρόλη τη δυσκολία να τύχει τέτοια μέρα τέτοια εποχή στα Γιάννενα. Πολλές επέτειοι συνοδεύονται από υγρές χιονοπτώσεις και χιονόνερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κεφάλι ψηλά!! Η γενναιότητα των Ελλήνων. – Το σκοτάδι έφυγε!
ΑπάντησηΔιαγραφή– H μέρα ξημέρωσε!
– H σκλαβιά πέθανε!
– Ζήτω η Λευτεριά! ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΆ! Καλημέρα σε όλους και στον Δάσκαλο μας. Φραγκίσκος από παλαιό Φάληρο.
Είμαι άσχετος απο ιστορία.Αν και στο σχολείο πάντα μελετούσα όλα τα μαθήματα,το συγκεκριμένο δεν με κέρδισε και δεν είμαι περήφανος για αυτό.Μέσα από εδώ όμως μαθαίνω τόσα,όσα δεν υπήρχε περίπτωση ποτέ να μάθω από μόνος μου.Καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημήτρης ρ.
Η μέρα ήταν ηλιόλουστη, αλλα ο χειμώνας βαρύτατος. Τιμή σε όλους,επώνυμους και ανώνυμους. Τιμή στον άγνωστο στρατιώτη .Τιμή στον "ήρωα των ηρώων" Ιωάννη Βελισσαρίου και τούς ακαταμάχητους ευζώνους του.Η σκλαβιά στα μέρη αυτά κράτησε πολύ περισσότερο απο τα 400 χρόνια που συνήθως αναφερουμε.Χρόνια πολλά στα Γιάννενα,Χρόνια πολλά στην Ηπειρο!.-------Π.Α.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα συμπληρώσω, ότι στα χρόνια της τουρκοκρατίας, δημιουργήθηκαν πολλές φιλίες ανάμεσα σε Ρωμιούς και μουσουλμάνους. Λογικό. Συμβίωση και γειτονία
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά λοιπόν στα Γιάννενα (άλλα και σε όλη σχεδόν την Ήπειρο) που κλείνουν αύριο 22 Φεβρουαρίου 108 χρόνια ελεύθερου βίου, από το άλλο άκρο της Ελλάδας: την - ιδιαιτέρως βροχερή σήμερα- Ρόδο
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Βαλκανικοί πόλεμοι υπήρξαν – όπως, άλλωστε, κάθε πολεμική σύγκρουση που έχει στόχο την προσάρτηση εδαφών που κατοικούνται από μικτό εθνοτικά πληθυσμό – ιδιαίτερα σκληροί απέναντι στον άμαχο πληθυσμό. Οι αντίπαλοι στρατοί προέβησαν σε βιαιότητες απέναντι σε αμάχους. Δε γνωρίζω κάτι για τους Οθωμανούς των Ιωαννίνων και την αντιμετώπισή τους από τον ελληνικό στρατό.. Αντίθετα, είναι γνωστό σε όσους ασχολούνται επαγγελματικά με την ιστορία, ότι το Κιλκίς κάηκε από μας, λόγω της έντονης παρουσίας του βουλγαρικού στοιχείου, όπως αντίστοιχα οι Σέρρες από τους Βουλγάρους. Προτείνω την παρακολούθηση ενός πολύ σύντομου ντοκιμαντέρ, μόλις 27 λεπτά η διάρκειά του, με τίτλο «Τα ξεχασμένα Βαλκάνια». Αν και αυτό έχει αδυναμίες, κατά τη γνώμη μου τουλάχιστον, φωτίζει πλευρές της Ιστορίας που πολύ συχνά δε βολεύουν και ξεχνιούνται.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.youtube.com/watch?v=xIt8FZ48Y_4
Να διευκρινίσω επίσης ότι αγαπώ υπερβολικά την πατρίδα μου. Διδάσκοντας Ιστορία στα σχολεία 16 χρόνια τώρα, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, αν κανείς δεν υιοθετήσει το επίσημο μοτίβο «Για όλα φταίνε οι άλλοι», μοτίβο κάθε κρατικής ιστορίας, όχι της ελληνικής μόνο, τα παιδιά αντιμετωπίζουν ωριμότερα το μάθημα. Αρκεί βέβαια, να μη υιοθετήσει και το αντίθετο μοτίβο «Για όλα φταίμε πάντα εμείς». Το τελευταίο το χρησιμοποιούν κατά κόρον Ιστορικοί που εναγωνίως προσπαθούν να αποδείξουν ότι είναι αντικειμενικοί και δεν είναι εθνικιστές.
Νίκος (φιλόλογος)
Συμφωνώ κύριε καθηγητά και να προσθέσω κάτι και γω όσον αφορά την κριτική ιστορικών γεγονότων. Ένα πολύ συνηθισμένο σφάλμα, είναι να κρίνει κάποιος γεγονότα με τα κριτήρια, τα ήθη και τις συνήθειες του σήμερα. Μεγάλο λάθος κατ' εμέ.
ΔιαγραφήΑγαπητέ Νίκο νομίζω ότι καλό είναι να ξεκινάμε από το "πώς αρμενίζουμε" και μετά να "εξετάζουμε και το γιαλό".Για παράδειγμα τι να πει κανείς στα παιδιά για τη Μικρασιατική εκστρατεία και την κατάληξή της. Τα μαύρα μας τα χάλια.......-----Π.Α.
ΔιαγραφήParamythia-online.gr
ΑπάντησηΔιαγραφήΝικόλαος Κουτούπης: Ο ήρωας της απελευθέρωσης της Παραμυθιάς
Ο Νικόλαος Κουτούπης αποτελεί μια από τις μεγάλες μορφές των ντόπιων αγωνιστών κατά την απελευθέρωση της Παραμυθιάς στους Βαλκανικούς πολέμους (1912-1913).
20|02|2021
SHARE
Γεννημένος το 1885 στην σημερινή Αγία Κυριακή Παραμυθιάς (Πόποβο), σε νεαρή ηλικία υπο το βάρος της Τουρκοκρατίας, μυήθηκε στην προαπελευθερωτική οργάνωση Ηπειρωτική Εταιρεία, γνωστή ως Ηπειρωτικό Κομιτάτο που ιδρύθηκε το 1906.
Σε αυτή την προσπάθεια καίρια υπήρξε υποστήριξη των τοπικών προξενικών και εκκλησιαστικών αρχών, καθώς και των χιλιάδων επώνυμων και ανώνυμων Ηπειρωτών, που συνέβαλαν στην ισχυροποίηση της οργάνωσης με τη διανομή οπλισμού, τη μύηση νέων μελών, τη συγκρότηση επαναστατικών επιτροπών σε πόλεις και χωριά, καθώς και με τη δημιουργία εκτεταμένου δικτύου πληροφοριών
Στις παραμονές των Βαλκανικών Πολέμων, τον Οκτώβριο του 1912, τα ανταρτικά σώματα στην τουρκοκρατούμενη Ήπειρο αριθμούσαν πλέον των 3.200 ατόμων, τα οποία διεξήγαν επιθετικές επιχειρήσεις εναντίον οθωμανικών διωκτικών τμημάτων, καθώς και ατάκτων ομάδων που δρούσαν εις βάρος του τοπικού πληθυσμού
Το τάγμα του Νικόλαου Κουτούπη απαριθμούσε περισσότερους από 500 μαχητές και ειχε συνεχή χρηματοδότηση από τον ίδιο τον Κουτούπη καθώς και από χορηγίες πατριωτών της ευρύτερης περιοχής της Παραμυθιάς, μιας και είχε αρνηθεί την χρηματοδότηση από το Ελληνικό κράτος αν και είχε συνεχή συνεργασία με τον Ελληνικό στρατό, κυριως σε θέματα πληροφοριών αλλά και σε επιχειρήσεις κατά των Τούρκων
Το τάγμα του Νικολάου Κουτούπη, πήρε μέρος σε πολλές μάχες με τους Τούρκους και με τις άτακτες αλβανικές συμμορίες, ενώ στην ιστορία θα έμενε από την μνημειώδης μάχη της Σκάλας της Παραμυθιάς στην οποία και έπεσε ηρωικά μαχόμενος στις 26 Νοεμβρίου του 1912.
Ήταν παντρεμένος με την Παναγιώτα Κουτούπη και απέκτησε 3 παιδιά, τον Βασίλη, την Βασιλική και την Σοφία.
Στην Παραμυθιά τιμήθηκε με ορειχάλκινη προτομή, έργο του Παύλου Βρέλλη και με χρηματοδότηση του συλλόγου “Οι Φίλοι του Σουλίου”. Τα αποκαλυπτηρια της προτομής πραγματοποιήθηκαν στην σημερινή οδό Κ. Καραμανλή (πάνω απο την πίσω αυλή του σχολειου Βούλγαρη), στις 19 Σεπτεμβρίου του 1973. Στην προτομή, ο Νικολαος Κουτούπης αναπαρίσταται σε νεαρή ηλικία, φοράει στρατιωτική στολή και έχει σταυρό στο στήθος.
Στην πρόσοψη του βάθρου αναγράφονται τα λόγια:
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΟΥΤΟΥΠΗΣ
ΟΠΛΑΡΧΗΓΟΣ ΕΚ ΠΟΠΟΒΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ
“ΕΠΕΣΕ ΤΗΝ 25-11-1912 ΗΡΩΪΚΩΣ ΜΑΧΟΜΕΝΟΣ
ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΕΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΧΩΡΙΟΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ”
ΥΨΩΘΗ ΤΗΝ 29 ΣΕΠ/ΡΙΟΥ 1973
ΔΑΠΑΝΑΙΣ ΤΟΥ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΣΟΥΛΊΟΥ... ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΆ ΣΤΟΥΣ ΗΠΕΙΡΩΤΕΣ!
Τα Γιάννενα αποτελούσαν ανέκαθεν ιστορικό σημείο αναφοράς του Ελληνισμού. Μνημονεύονται ήδη από αρχαιοτάτων χρόνων, με τον αρχαιολογικό χώρο της Δωδώνης, όπου βρίσκονταν ένα από τα τρία μαντεία της αρχαιότητας και το μεγαλύτερο σε χωρητικότητα θέατρο (18000 θεατών). Προϊόντος του χρόνου, έζησαν άλλοτε ένδοξες και άλλοτε δύσκολες στιγμές, ενώ υπό την Οθωμανική κυριαρχία γνώρισαν τεράστια οικονομική ανάπτυξη και πνευματική ευημερία, ιδιαίτερα επί Αλή πασά, όταν οι Γιαννιώτες έτυχαν πολλών ελευθεριών (ανεξιθρησκία, παιδεία, μετακινήσεις προς μεγάλα εμπορικά και πνευματικά κέντρα της εποχής. Δεν είναι τυχαίος ο μεγάλος αριθμός ανθρώπων που διέπρεψαν μακριά από τη γενέτειρά τους και ευεργέτησαν οικονομικά και πνευματικά τον τόπο τους. Εξίσου τυχαία δεν είναι και η φράση: Γιάννενα πρώτα στ’άρματα, στα γρόσια και στα γράμματα, καταδεικνύοντας την ακμή τους σε πολλούς τομείς). Να προσθέσω ότι προεπαναστατικά (1809) τα Γιάννενα ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη πληθυσμιακά πόλη της υπόδουλης Ελλάδας, πίσω από τη Θεσ/νίκη και με τριπλάσιο πληθυσμό από την Αθήνα. Και μπορεί η ιστορία να υπήρξε γενναιόδωρη απέναντί τους αλλά η γεωγραφική τους θέση στάθηκε τροχοπέδη στην ταχεία ανάπτυξή τους, ταλανίζοντας για πολλά χρόνια τους κατοίκους, δεδομένου ότι ήταν «απομονωνένα» από την υπόλοιπη Ελλάδα μέχρι και πριν από κάποια χρόνια, όταν για παράδειγμα η μετάβαση στη Θεσ/νίκη διαρκούσε 6-7 ώρες μέσω της ξακουστής Κατάρας, ενώ τώρα η απόσταση καλύπτεται εντός 2,5-3 ωρών μέσω Εγνατίας. Το ίδιο ίσχυε και για την Αθήνα, κάτι που λύθηκε με την κατασκευή της Ιονίας οδού. Ευχαριστώ και συγγνώμη αν σας κούρασα! Σέργιος από Γιάννενα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ήθελα να προσθέσω στο προηγούμενο μήνυμά μου, προς αποφυγή παρεξηγήσεων (ειδικά με τον όρο "γενναιόδωρη"), ότι, παρά τις όποιες "ελευθερίες", τις οποίες απέκτησαν οι κάτοικοι της πόλης, κυρίως το 18ο αιώνα, η υποδούλωση δεν παύει να είναι υποδούλωση και μάλιστα για μία περιοχή, οι κάτοικοι της οποίας την έζησαν σκληρά στο πετσί τους για κοντά 5 αιώνες. Απλώς δεν ήθελα να υπενθυμίσω σήμερα (ημέρα χαράς για τα Γιάννενα) τις θηριωδίες των Οθωμανών (βλ. Διονύσιο Σκυλόσοφο, Ιερομάρτυρα Άγιο Γεώργιο κλπ), αλλά να επισημάνω ότι ακόμα και μέσα σε ένα ζοφερό κλίμα, οι Γιαννιώτες μπορούσαν να μεγαλουργούν. Ευχαριστώ! Σέργιος
ΔιαγραφήΟι πόλεμοι είναι απευκταίοι.Καλό είναι να μη γίνονται.Κάποτε όμως καθίστανται αναπόφευκτοι και επιτακτικοί.Σχετικά με την επιδεικνυόμενη συμπεριφορά των εμπολέμων μεταξύ τους,κάποτε είχε λεχθεί τούτο "εις τον πόλεμον φερόμεθα ως εις πόλεμον".......----Π.Α.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαθόλου δεν κουρασατε φίλοι Γιάννη και Σεργιο και ευχαριστούμε πολύ για όσα άγνωστα,στους περισσότερους,μας αναφέρεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα μεγάλο επίσης ευχαριστώ στον δάσκαλο μας,που πάντα επίκαιρος εμπλουτίζει τις γνώσεις ολων μας.
Χρόνια πολλά σε ολους τους Ηπειρώτες και σε όλη την χώρα.
Πιστεύω ότι πάντα πρέπει να μαθαίνουμε στα παιδιά μας(ή εγγόνια σε οσους εχουν)την ιστορία του τόπου ή της Ελλάδος μας με όλα τα θετικά ή αρνητικά,γιατί μόνο έτσι θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε σαν Ελληνισμός σε όλα όσα δύσκολα χρόνια έρχονται.
Τρεις ημέρες μετά την απελευθέρωση των Ιωαννίνων απελευθερώθηκε και η Κόνιτσα. Πέρα από την καθοριστική συμβολή των μονάδων της V Μεραρχίας, που ήταν αναπτυγμένη στις περιοχές, Φλώρινας, Έδεσσας, Καστοριάς και Κοζάνης και τους είχε ανατεθεί η αποστολή της απελευθέρωσης της επαρχίας της Κόνιτσας, σημαντικό ρόλο στην αποτίναξη του τουρκικού ζυγού έπαιξαν τα αντάρτικα σώματα της περιοχής. Ο άνθρωπος που από το 1908 εργάστηκε όσο κανείς άλλος για τη δημιουργία και τη στήριξη των ντόπιων Ελλήνων επαναστατών ήταν ο Μητροπολίτης Βελλᾶς καὶ Κονίτσης Σπυρίδων Βλάχος. Να σημειώσουμε στο σημείο αυτό ότι ο Τούρκος διοικητής της Κόνιτσας Τζαβήτ πασάς ήθελε να ξεκάνει τον Δεσπότη, αλλά κατόπιν διαβήματος του Διαδόχου Κωνσταντίνου προς τον Εσάτ πασά των Ιωαννίνων, ο τελευταίος παρήγγειλε στον Τβαβήτ: «Ούτε τρίχα της κεφαλής του Δεσπότη να μη θίξεις». Την ίδια γνώμη είχαν και οι Τουρκοκονιτσιώτες που αγαπούσαν τον Σπυρίδωνα και επενέβησαν για τη σωτηρία του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο απόγευμα της Κυριακής 24ης Φεβρουαρίου 1913 όλοι οι Κονιτσιώτες (Χριστιανοί και ντόπιοι Μουσουλμάνοι), με επικεφαλής τον Σπυρίδωνα, υποδέχθηκαν έξω απ’ την πόλη, στον Αϊ – Γιάννη, τα τμήματα του Ελληνικού Στρατού με αρχηγό το λοχαγό Δημήτριο Παπανικολάου. Οι ζητωκραυγές δόνησαν τον αέρα και έφθασαν ως τις κορφές της Γκαμήλας. Ο γενναίος λοχαγός αντιχαιρετά τα πλήθη δακρυσμένος, αφιππεύει, χαιρετά στρατιωτικά τον Μητροπολίτη και ασπάζεται το χέρι του. Εκείνος τον αγκαλιάζει, τον φιλεί και τον ευλογεί. Εκφωνούνται ενθουσιώδεις λόγοι κι όλοι μαζί κατευθύνονται προς τον Άγιο Νικόλαο για τη χαρμόσυνη δοξολογία. Η ιστορία της μικρής μας πόλης είχε αλλάξει σελίδα!
Γράφοντας το σχόλιο για την απελευθέρωση της Κόνιτσας, συγκινήθηκα και είναι καιρός να ελαφρύνουμε λίγο την κουβέντα. Όπως ίσως γνωρίζετε ο Ανδρέας Λαζάνης ήταν Γιαννιώτης και μάλιστα το σπίτι του ήταν μέσα στο Κάστρο. Έχοντας συνηθίσει να τον πειράζω -κάτι που ήθελε κι εκείνος πολύ- μια μέρα πήγα στο γραφείο του και του είπα ότι σ’ έναν γιαννιώτικο ταξιδιωτικό οδηγό διάβασα ότι ανάμεσα στα αξιοθέατα των Ιωαννίνων που πρότεινε ήταν και το σπίτι του στο κάστρο, συμπληρώνοντας: «Καλά, μωρέ, μέχρι εκεί έφθασε η ματαιοδοξία σου; Τους είπες να γράψουν τέτοιο πράγμα;» Το τι ακολουθούσε ήταν αναμενόμενο: μειδιών με διαολόστειλε!
ΔιαγραφήΔεν είναι πολύ γνωστό αλλά είναι γεγονός ότι το 15ο αιώνα αλλά και μετά η Κόνιτσα είχε εξελιχθεί σε σημαντικό πολιτικό, θρησκευτικό και οικονομικό κέντρο. Σε αυτό είχαν παίξει σημαντικό ρόλο οι μπέηδες της πόλης που εκτιμούσαν την οργάνωσή της, χρησιμοποιούσαν για γλώσσα τους την Ελληνική, έστελναν τα παιδιά τους στα ελληνικά σχολεία και σέβονταν τους χριστιανούς αγίους. Από αυτή την ανάπτυξη της πόλης προήλθε η ρήση: «Κόνιτσα κασαμπάς (κωμόπολη), Γιάννενα χωριό». Έχοντας υπόψη μου την αγάπη και την υπερηφάνεια που είχε για τα Γιάννενα ο Ανδρέας, πήγαινα κάθε λίγο και του τόνιζα την ορθότητα της παραπάνω ρήσης. Η συνέχεια ήταν η γνωστή, αλλά κάποια μέρα κάτι μου είπε για τον Αλή πασά. Τότε γύρισα και του απάντησα ότι την πραγματική εξουσία είχε η βασιλομήτωρ Χάμκω, της οποίας το σεράι είναι στην Κόνιτσα!. Τα τελευταία λόγια τα είπα φεύγοντας, για να μην ακούσω αυτά που μου έσερνε!
Ο Ανδρέας Λαζάνης γεννήθηκε στο Καλεντζι Ιωαννινων είναι ένα χωριό στα νότια του νομου σε ποια ηλικια μετακόμισε στην πόλη δεν το γνωρίζω.
ΔιαγραφήΚαλησπέρα από τη Στοκχόλμη όπου βγήκε από τον πάγο μετά από βδομαδες ολικού παγετού.Η βροχή και ο ζεστός αέρας λιώνουν το χιόνι και αναμένεται και άλλη άνοδος μεσοβδόμαδα .Χρόνια πολλά στα Γιάννενα (τόπος καταγωγής μου).Μάκης Στοκχόλμη
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου, Μάκη. Όπου και να είμαστε, φίλε μου, η ιδιαίτερη πατρίδα μας είναι ο τόπος της καρδιάς μας.
ΔιαγραφήΚαι εγώ ξενιτεμένος ήμουν το 2013 και πήρα απόφαση για αλλαγή και και πήγα στην Μελβούρνη της Αυστραλίας. Δούλευα στους θείους και έφερα λεφτά στην πατρίδα. Δεν έχασα χρόνο καθόλου και έμαθα πολλά καλά από την ελληνοκρατούμενη Μελβούρνη. Είχα μεγάλο πρόβλημα εκεί με το κλίμα και τον καιρό. Νοσταλγούσα την Ελλάδα και το κλίμα της καθημερινά και έκανα υπομονή. Εκεί που μου άρεσε ήταν το Σίδνεϊ. Εύχομαι καλή σταδιοδρομία στην ζωή σας και υγεία. Καλησπέρα σε όλους και στον κύριο ζιακόπουλο. Φραγκίσκος από παλαιό Φάληρο.
Διαγραφήκαλησπέρα Φραγκίσκο, η Μελβούρνη δεν έχει επίσης μεσογειακό κλίμα? Είναι ίσως πιο υγρό εκεί?
ΔιαγραφήΚαλησπέρα Δημήτρη. Η Μελβούρνη έχει το λεγόμενο spastic weather. Μέχρι και ο ήλιος εκεί είναι ανθυγιεινός και παίρνουν οι άνθρωποι μέχρι και χάπια για τα κόκκαλα λόγω ότι η βιταμίνη -D- δεν απορροφάται από τον οργανισμό. Ο καιρός της Μελβούρνης δεν πλησιάζει καθόλου το μεσογειακό κλίμα. Ακόμα και Οι θερμοκρασίες εν αιθρία έχουν μεγάλη απόκλιση μεταξύ τους από μέρα σε μέρα. Στην Μελβούρνη έχει όλο το καιρικό κοκτέιλ και συμβαίνει τάχιστα. Μέχρι και τους ανέμους και το κρύο της Ανταρκτικής έρχεται εκεί. Είδα επίσης ισχυρές καταιγίδες με συνοδεία πολύ έντονης ηλεκτρικής δραστηριότητας και χαλάζι σε μέγεθος αυγού. Με δελέασε ο μισθός που έπαιρνα από τους θείους και γι'αυτό τα είχα υποστεί τούτα τα Τερτίπια του καιρού της Μελβούρνης. Εκεί που θα εμένα, θα ήταν στο Σίδνεϊ. Το Σίδνεϊ μου άρεσε πάρα πολύ και ειδικά αν γνωρίζεις το τροπικό gold coast. Εκεί είναι όνειρο αλλά όταν έρθουν καταιγίδες εκεί, τα βλέπεις όλα τρισδιάστατα. Οι καταιγίδες είναι πολύ φονικές με ακραία καιρικά φαινόμενα. Από την Μελβούρνη έφυγα Ιούλιο μήνα με κρύο και πάχνη και μετά έφτασα Μαλαισία και ύστερα Ντουμπάι. Όταν έφτασα Ελλάδα έπαθα τραμπάκουλο από την αλλαγή του κλίματος και από ψύχος στον καύσωνα. Τουλάχιστον απορρόφησα όλα τα καλά του συστήματος της Αυστραλίας και μου έμεινε η ανάμνηση. Καλησπέρα σε όλους και στον Δάσκαλο μας. Φραγκίσκος από παλαιό Φάληρο.
ΔιαγραφήΠολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά Φραγκίσκο. Πάντα είχα την αίσθηση ότι οι κεντρικές/ανατολικές πολιτείες των ΗΠΑ και μέρος της Αυστραλίας έχουν επικίνδυνο καιρό, καιρό που εμείς σπάνια βλέπουμε εδώ. Στην Μελβούρνη χιονίζει? Τουλάχιστον έχεις μαζί σου αναμνήσεις διαφορετικών κόσμων και καιρών
ΔιαγραφήΝα σου πω την αλήθεια Δημήτρη... στα πεδινά δεν είχαμε χιόνια, μονάχα την αυγή ειχε το frost την πάχνη που σκέπαζε το κοντοκουρεμένο γκαζόν στις αυλές μας. Τον χειμώνα εκεί--- δηλαδή που μεταφράζονται σε 'καλοκαιρινούς μήνες' εδώ στην Ελλάδα--- πηγαίναμε μικρό ταξίδι για αξιόλογα χιονισμένα τοπία και μέρη, από την Victoria της Μελβούρνης πηγαίναμε στο βουνό buller και σε υψόμετρο θυμάμαι σχεδόν 1.700 μέτρα και στο βουνό Donna Buang σε υψόμετρο σχεδόν 1.200 μέτρα. Το snowboarding ήταν το αγαπημένο μου. Έχει πολλούς καιρούς εκεί η Αυστραλία και διαφορετικά κλίματα, ως φυσικό σε μια τόσο μεγάλη ήπειρο και συνδυασμούς άγριας φύσης μέχρι και έρημο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά όταν πήγα ημέρα Κυριακή να δω το grand prix της F1 στο Albert park, ο αγώνας ξεκίνησε με ηλιόλουστο καιρό. Στα μέσα του αγώνα ο καιρός πάγωσε και έριχνε ένα ψιλόβροχο πολύ σπαστικό με παγερούς ανέμους. Πρώτη φορά στην ζωή μου είδα τόσο απότομη και γρήγορη αλλαγή στο καιρικό σκηνικό. Όταν γύρισα στα πάτρια εδάφη είπα.......Δεν θα ξαναπατήσω το πόδι μου εκεί. Εκεί είναι καλά για να φτιάξεις την ζωή σου αξιόλογα και ανθρώπινα κακά τα ψέμματα αλλά εγώ δεν άντεξα τον καιρό εκεί. Έχει τα καλά και τα κακά. Τουλάχιστον με αγώνα κατάφερα και έχω προκόψει δόξα τον θεό στην πατρίδα μου την Ελλάδα. Καληνύχτα σε όλους και καλό ξημέρωμα. Φραγκίσκος από παλαιό Φάληρο.
ΔιαγραφήΤα πήραμε τα Γιάννινα, μάτια πολλά το λένε όπου γελούν και κλαίνε.
ΑπάντησηΔιαγραφή60 εκ χιόνι άφησε η Μήδεια στο χωριό μου στα Τζουμέρκα.
Από σήμερα ζεσταίνει αρκετά έως πολυ ο καιρός στην Ήπειρο όπου δυστυχώς θα εξαφανιστεί το χιόνι από τα βουνά..
Άντε να τελειώσει η καραντίνα να βρεθούμε στα αγαπημένα Γιάννενα. Χρόνια πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔάσκαλε υιοθετώ ως επικρατέστερη άποψη,σχετικά με το έτυμο του τοπωνυμίου της γενέθλιας γης,το Σλάβικο Konica,που σημαίνει "αλογότοπος".Εσείς το διατηρήσατε,ενώ το χωριό καταγωγής μου στη ΒΔ Λακωνία "Ζελίνα" ,Σλάβικο και αυτό ,που σημαίνει "πράσινο",άλλαξε σε Μελιτίνη.Και ήταν τόσο εύηχο!.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο Γυμνάσιο είχα καθηγητή με επώνυμο Μπουραζάνης. Τον Αώο απο το Δημοτικό πάντα τον θυμόμουν λόγω της γλωσσικής ιδιοτυπίας.Χαιρετώ.------Π.Ά.
Αλογότοπος, αλογοπάζαρο. Αυτή είναι η επικρατέστερη άποψη για όλους μας, Πέτρο. Μία από τις μεγαλύτερες αστοχίες στην αλλαγή των ονομάτων ήταν εκείνη που έκανε το Καλπάκι Ελαία! Ευχυχώς δεν περπάτησε...
ΔιαγραφήΥπήρχαν εκτροφεία αλόγων στην κόνιτσα στην τουρκοκρατία;
ΔιαγραφήΤι είπες τώρα δάσκαλε! Θα τρίζουν τα κόκαλα του στρατηγού Κατσιμήτρου και των γενναίων Ηπειρωτών στρατιωτών του.Τι έπος κι αυτό!!!-------Π.Α.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαράλαμπος Κατσιμήτρος, εκ Κλειστού Ευρυτανίας. Είχα την τιμή να παρευρεθώ ως Δασονόμος του Δασαρχείου Φουρνά στην τελετή αποκαλύψεως της προτομής του στη γενέτειρά του τον Ιούλιο του 2008.
ΔιαγραφήΧρόνια πολλά Δάσκαλε!Η 100 χρόνια περάσουν η 500 , πάντα ο Έλληνας θα πολεμάει για την απελευθέρωση του. Καλά το είχα καταλάβει ότι έχετε αρκετή αίσθηση του χιούμορ.Η ιστορία που είπατε για Λαζάνη, απλώς με επιβεβαίωσε.Να στε πάντα καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφή