Καλό μήνα, φίλοι μου!

Η φωτογραφία είναι του Τρύφωνα.

Ο Νοέμβριος στην αρχαία Ελλάδα ονομαζόταν Μαιμακτηριών, επειδή γιόρταζαν τον Μαιμάκτη (θεό των θυελλών) Δία, για να τον καταπραΰνουν στην αρχή του χειμώνα. Στη Ρωμαϊκή εποχή πήρε το όνομά του από τη λέξη novem (εννέα) ως ένατος μήνας του χρόνου. Στο λαϊκό μηνολόγιο ο Νοέμβριος είναι γνωστός με πολλά ονόματα που σχετίζονται κυρίως με τις θρησκευτικές γιορτές και τις αγροτικές δουλειές του μήνα. ‘Ένα από αυτά είναι το Λιόμηνας, αν και  οι ελιές μαζεύονται και άλλους μήνες του χρόνου.

Από τα άλλα ονόματα ξεχωρίζω τα: Βροχάρης, Μπρουμάρης (ομιχλώδης, σκοτεινός), Ανακατωμένος λόγω των ακατάστατων καιρικών συνθηκών, Χαμένος λόγω του λίγου χρόνου δουλειάς που αφήνουν οι μικρής διάρκειας μέρες του (Μικρές οι μέρες του Σποριά και ατέλειωτες οι νύχτες γράφει ο Γ. Δροσίνης), Παχνιστής γιατί κλείνουν τα ζώα στο παχνί και Νειαστής ή Νιαστής από το αρχαίο ρήμα νεάω  που σημαίνει οργώνω χέρσα γη.