Φθινόπωρο…

Τοπίο στην ομίχλη. Φωτ. Γιάννης Κακανιάρης

«…Βγαίνω στο παράθυρο, για να ιδώ καλύτερα. Α… όχι! Ό,τι γίνεται στο σπίτι, γίνεται και στον ουρανό; Σύννεφα ατμοί, ομίχλες, να τα απλωμένα εκεί κάτω στους μακρινούς ορίζοντες. Λες πως βγήκαν κι αυτά από τα ουράνια μπαούλα και κρεμάστηκαν στις άκρες, για να ξεζαρώσουν και να ξεμυρίσουν από τη ναφθαλίνη. Κι αύριο μεθαύριο ο ουρανός, θέλοντας και μη, θα τα φορέσει και το γαλάζιο του φόρεμα θα σκεπαστεί κι ο λαμπρός ήλιος θα κρυφτεί…»

Από το «Φθινόπωρο» του Γρηγόρη Ξενόπουλου