Οι χιονοθύελλες δεν αποδεικνύουν ότι δεν υφίσταται θέρμανση του πλανήτη

Η πρόσφατη εισβολή αρκτικών αερίων μαζών στη Β-ΒΑ Αμερική έδωσε την ευκαιρία στον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ να αμφισβητήσει ακόμα μία φορά τη θέρμανση του πλανήτη. Η Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (ΝΟΑΑ) των ΗΠΑ απάντησε  στον Τραμπ ότι «οι θύελλες του χειμώνα δεν αποδεικνύουν ότι δεν υφίσταται θέρμανση του πλανήτη» και πολλοί Αμερικανοί πολίτες προέτρεψαν τον πρόεδρό τους να ανοίξει ένα βιβλίο για να δει τις διαφορές μεταξύ καιρού και κλίματος. Κάποιοι μάλιστα από αυτούς, θεωρώντας ότι ο πρόεδρος είναι εξοικειωμένος πιο πολύ από όλα με τα χρήματα, του είπαν ότι ο καιρός παρομοιάζεται με τα χρήματα που έχουν οι πολίτες μία δεδομένη χρονική στιγμή στην τσέπη τους και το κλίμα με τη συνολική περιουσία τους. 

Εγώ θα έλεγα ότι καλύτερα είναι ο καιρός και το κλίμα να παρομοιάζονται με τη συμπεριφορά ενός ανθρώπου μία δεδομένη χρονική στιγμή και με το χαρακτήρα του αντίστοιχα. Αν ακούσεις κάποιον συνήθως ήρεμο άνθρωπο να φωνάζει, λες ότι κάτι προσωρινό τον έχει πειράξει. Αν, όμως, ολοένα και πιο συχνά τον ακούς να φωνάζει, σκέπτεσαι ότι κάτι πιο μόνιμο έχει πάθει που του έχει αλλάξει το χαρακτήρα.

Στον πραγματικό κόσμο του καιρού και του κλίματος των μέσων γεωγραφικών πλατών το μόνιμο σήμα της κλιματικής αλλαγής δεν είναι εύκολο να ακουστεί λόγω του ορυμαγδού της φυσικής μεταβλητότητας του καιρού. Είναι προφανές ότι μία χειμωνιάτικη ψυχρή εισβολή ή ένας καλοκαιρινός καύσωνας συμβαίνουν σε έναν κόσμο που πλέον είναι θερμότερος από εκείνον του 20^ού αιώνα, αλλά δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πώς ακριβώς θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα, αν δεν υπήρχε η θέρμανση του πλανήτη. Με άλλα λόγια, δεν γνωρίζουμε πώς ακριβώς επηρεάζονται τα πρότυπα της ατμοσφαιρικής κυκλοφορίας και η δυναμική των μεμονωμένων βαρομετρικών συστημάτων. Μπορούμε όμως βάσιμα να σκεφθούμε ότι η ένταση του υετού επηρεάζεται θετικά από τους παραπάνω υδρατμούς (το καύσιμο της μηχανής του καιρού) που συγκρατεί ο θερμότερος αέρας και βέβαια από τους θερμότερους ωκεανούς (βλέπε το σκίτσο της Emily Greenhalgh από τη NOAA).

  

Η άνοδος της μέσης θερμοκρασίας της Γης καταγράφεται στις μετεωρολογικές παρατηρήσεις τόσο στη στεριά όσο και στη θάλασσα και αποδεικνύεται από το λιώσιμο των πάγων στις πολικές περιοχές του πλανήτη, το οποίο δεν έχει προηγούμενο. Ένας άλλος τρόπος που μας βοηθά να δούμε την κλιματική αλλαγή είναι η αύξηση της έντασης και της συχνότητας εμφάνισης των ακραίων καιρικών φαινομένων. Σχετικές μελέτες έδειξαν ότι υπάρχει αυξητική τάση στα μέσα και τα μεγάλα γεωγραφικά πλάτη. Αναφορικά με τα αίτια των κατά τις μελέτες συχνότερων χειμερινών θυελλών, σε παλαιότερες αναρτήσεις μου έγραψα ότι η εξασθένηση των δυτικών ανέμων της ανώτερης ατμόσφαιρας (westerlies) που σχετίζονται με τον πολικό αεροχείμαρρο σε συνδυασμό με τα όλο και πιο θερμά νερά της Αρκτικής που την αποσταθεροποιούν είναι πιθανό να συντελούν στην ολοένα και πιο συχνή εκροή πολικού αέρα προς τις περιοχές των μέσων γεωγραφικών πλατών.

Η κλιματική αλλαγή επηρεάζει την ατμόσφαιρα, την υδρόσφαιρα, τη λιθόσφαιρα και τη βιόσφαιρα του πλανήτη μας. Για το πώς ακριβώς θα εξελιχθούν τα πράγματα τις επόμενες δεκαετίες σε κάθε ένα από τα παραπάνω υποσυστήματα δεν μπορούμε να μιλήσουμε. Όμως, το βέβαιο είναι ότι οι αλλαγές σε ένα υποσύστημα προκαλούν αλλαγές και στα άλλα και αυτές οι αλληλεπιδράσεις συχνά μεγεθύνουν ή επιταχύνουν τις εξελίξεις. Δεν γνωρίζω αν όλα τα μυστικά του πλανήτη μας κρύβονται στους ωκεανούς του, αλλά τα περισσότερα από τα μυστικά του καιρού και του κλίματος κρύβονται σε αυτούς. Πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι οι ωκεανοί απορροφούν πλέον το 93% της θερμότητας που εγκλωβίζεται στην ατμόσφαιρα της Γης. Αυτό πρέπει να μας προβληματίσει όλους, γιατί θα προκαλέσει αλλαγές στα πρότυπα της ατμοσφαιρικής κυκλοφορίας που γνωρίζουμε, με αποτέλεσμα την αποσταθεροποίηση του κλίματος.

Καλό Σαββατοκύριακο, φίλοι μου