Ανεμοσούρι στα χιονισμένα βουνά της Φλώρινας, του Γ. Τομπουλίδη

 

"Η ανακατανομή της ποσότητας του χιονιού, που έχει πέσει σε μια περιοχή, είναι χαρακτηριστικό του χειμωνιάτικου περιβάλλοντος, κυρίως, στους ορεινούς όγκους, και το αίτιο που την προκαλεί είναι ο άνεμος. Με τον όρο παρασυρόμενο χιόνι, εννοούμε το χιόνι που μεταφέρεται από τον άνεμο σε μικρό ύψος από το έδαφος, χωρίς να περιορίζεται αισθητά η ορατότητα στο ύψος των ματιών του παρατηρητή (1,80 μέτρα από το έδαφος). Το χιόνι που μεταφέρεται σε μέτριο ή μεγάλο ύψος από το έδαφος και περιορίζει πολύ την οριζόντια ορατότητα στο ύψος του παρατηρητή ονομάζεται ανυψούμενο χιόνι. 

Όταν η ταχύτητα του ανέμου είναι μικρή, το χιόνι έρπει ή αναπηδά πάνω στην επιφάνεια του εδάφους. Η αιώρησή του στην ατμόσφαιρα επιτυγχάνεται με αναταρακτικές διαδικασίες που οδηγούν τα σωματίδια του χιονιού δεκάδες μέτρα ψηλότερα από το έδαφος. Η μετάβαση από την αναπήδηση στην αιώρηση συμβαίνει με ταχύτητα ανέμου γύρω στους 30 κόμβους. Είναι αυτονόητο ότι για την αιώρηση, εκτός από την ταχύτητα του ανέμου, καθοριστική είναι η κατάσταση του χιονιού, που καλύπτει το έδαφος, συμπεριλαμβανομένων της θερμοκρασίας, του μεγέθους, του σχήματος και της πυκνότητας των σωματιδίων του" (Καιρός, ο γιος της Γης και του Ήλιου, τόμος πρώτος).