Κάθε χρόνο από τα μέσα Δεκεμβρίου αρχίζει να γίνεται κουβέντα για τον καιρό των Χριστουγέννων και πολλοί είναι εκείνοι που εστιάζουν την προσοχή τους στην ημέρα των Χριστουγέννων. Οι περισσότερες προσπάθειες γίνονται στο να εκτιμηθεί η πιθανότητα χιονόπτωσης η οποία, όταν έρχεται, προσθέτει μαγεία στη μεγάλη γιορτή. Από πρακτικής πλευράς (ταξίδια, τρεξίματα για ψώνια κ.λπ.) σημαντικότερες είναι οι καιρικές προγνώσεις των ημερών που προηγούνται των Χριστουγέννων, αλλά μπροστά στην ελπίδα των Λευκών Χριστουγέννων οι προγνώσεις αυτές συχνά περνούν απαρατήρητες. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ένας χιονιάς ανήμερα των Χριστουγέννων δίνει το δικό του χρώμα, αλλά, όπως και να το κάνουμε, δεν έχει την καθοριστική σημασία που έχει μια καλοκαιρία την Κυριακή του Πάσχα, την Καθαρά Δευτέρα ή την Πρωτομαγιά. Θα πουν πολλοί ότι στους δύσκολους καιρούς που ζούμε έχουμε ανάγκη να νοιώσουμε το μαγικό συνδυασμό χιονιού και Χριστουγέννων. Δεν διαφωνώ, φίλοι μου, αλλά τα πράγματα έχουν πλέον αλλάξει. Οι αντίξοες συνθήκες που έρχονται μαζί με το χιόνι δυσκολεύουν αφάνταστα τη ζωή πολλών συνανθρώπων μας. Η υπόθεση των Λευκών Χριστουγέννων συνδέεται με τη λογοτεχνία κυρίως του 19ου αιώνα μέσα από την οποία έφθασαν στις μέρες μας οι εικόνες των χιονισμένων Χριστουγέννων από την περίοδο που η Ευρώπη βίωνε ακόμη τη λεγόμενη Μικρή Παγετώδη Εποχή. Από τα διηγήματα του Καρόλου Ντίκενς, του δικού μας Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και άλλων μεγάλων συγγραφέων πήραμε τα χιόνια και τους πάγους και τους κάναμε ντεκόρ να ομορφαίνουν τα Χριστούγεννά μας, αλλά οι περισσότεροι από μας ξεχάσαμε τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να νιώσουμε την πραγματική μαγεία των Χριστουγέννων. Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, το χιόνι είναι καλοδεχούμενο για πολλούς λόγους. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε, πέρα από το να το απολαμβάνουμε, είναι να περιορίζουμε τις επιπτώσεις του στους σημερινούς ανιψιούς και υπαλλήλους του Εμπενίζερ Σκρούτζ και στις Σταχομαζώχτρες των ημερών μας.
17 Δεκεμβρίου 2012
